කෙල්ලො මත් නොවී ඉන්න එක නේද ගොඩක් හොද?

 

 

මතට තිත තිබ්බ කාලෙ ගමේ රොසලියා නැන්දාගෙ කසිප්පු පොට් එකට සීල් වැදුණා.හවහට හවහට හේවිසි හොරණෑ නැති පෙරහැරකට පේ වෙලා හිටි ඉහ නිකට මෝරපු,පැහුණු උනදැලා හීන් සීරුවේ සිදාදියේ තැබෑරුමට රීටුවා. ඔන්න තරුණද, මැදිවියේද, නාකිද භේදයක් නැතුව පිරිමි පරාණ දැල් කඬේ දැල් අස්සෙ තෙරපෙනවා ඉහ මොල රත් කර ගන්න. රොසලියා නැන්දා නම් දරාපු කසිප්පු රැුජිණි උනත් මැගියලා සොපියලා අඩියක් ගහන්න ඒ ගුබ්බෑයමට නොගිය විත්තිය නම් හැබෑව. ඒ විදිහමයි තැබෑරුම ආසිරාවෙම ස්ත‍්‍රී සේයාවක් ඇහැ ගැටෙන්න නෑ. මොකක්ද හැබෑට කාරණාව? අපේ රටේ ගැහැණුන්ට මත්පැන් මිලදී ගැනීම නීතියෙන් තහනම්.

අතින් සල්ලි විසික් කරල අරක්කු බෝතලේ ඉනේ ගහගන්න එපා කියලා නීති ඇතත් ගෑණුන්ගෙ දතකට පූට්ටු කරලා මත්වතුර අකැපැයි කියලා විලංගු දාලනම් නෑ. හංගන්න දේකුත් නෙවෙයි.රහසකුත් නෙවෙයි.බහුතරය නොවුණත් අපේ රටේ ස්ත‍්‍රී පරාණ මතට යොමු වෙලා.
ඇයි කෙල්ලන්ට බොන්න හොද නැද්ද?
උන්ට පෙවෙන්නෙ නැද්ද?

කලවම්ද, නිකන්ද, සැන්ඩි කරලද,........... උනුත් බිවිවොත් පෙවෙනවා.......... වෙරි වෙනවා......... ගදත් ගහනවා...... ඉතින්???
ෂ්..... කළබල වෙන්න එපා... මේක මදුවිතින් මත් වෙන්න කෙල්ලන්ට අවසර ඉල්ලන අවසර පතක් නෙවෙයි.

 

කෙල්ලක් මතට ලොල් වීම අපේ රටේ සංස්කෘතියට සභ්‍යත්වයට මුවා වෙලාම බලන්න  ඕනෙ කාරණයක්. ඇත්තටම ඒක මහා ඛේදවාචකයක්.
රැුඩිකල් වෙන්න හදන නූතන පන්තියේ විකෘති ”කෙල්ලො බිවිවට කමක් නෑ” කියනවා. හොදම කතාව ම`ගුල් සාජ්ජෙකදි ,සාදයකදි බියර්, විස්කි නොබන කෙල්ල ගොඬේ කෙල්ලක් කියන පිරිමිත් අද ඉන්නවා. එංගලන්ලෙ ඇමරිකාවෙ නෙවෙයි, ලංකාවේ. , සු`ථතර ධනපති පන්තියෙත් නෙවෙයි, උනුත් වාඩි වෙලා ඉන්නෙ අපේම පන්තියේ පුටුවල.

වොඞ්ගා බෝතලේ කටේ ගහගෙන, දුම්වැටිය අතට අරගෙන කෙල්ලන්ට පොෂ් වෙන්න කියලා සමහර කොල්ලොත් කෙල්ලන්ට කියනවා කියන එක පුරුෂ සමාජය පිළි ගනීද මන්ද?

අත්දැකීමෙන්ම මේක ඇත්තක්. වෙඩින් එකකට ගියහම
”ඇයි බිව්වෙ නැත්තෙ.. කට්ටිය හිතන්න ඇති මහ ගොඬේ කෙල්ලක් කියලා”
කෙල්ලක් ටිකක් බීලා ජොලි කලාට කමක් නෑ”
කියන කොල්ලො ඉන්නවා. එහෙමනම් අලූත්ම ටෙ‍්‍රන්ඞ් එක පිරිමියා කැමති ගැහැණියගේ තාවකාලික විකාරරූපී වෙස් පෙරළීමකටද? කොයික වෙතත් ඒ විකාරරුපී වෙනස ඔය ඔහොම කියන පිරිමිත් තමන්ගෙ අනාගත සහකාරියගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන් නෑ කියන එකනම් ඒකාන්තයි.
හරි.... කොල්ලෙක්  කිව්ව කියලාම නෙවෙයි රජකාලෙ ඉදන් කෙල්ලො බිව්වා... ප‍්‍රසිද්ධියේ නෙවෙයි, හොරෙන්. දැන් ටිකෙන් ටික එළිපිටට ඇවිත්.
නූතන පන්තියේ විකෘතියක් ඇතුළෙ  social වෙන්නනම් කෙල්ලොත් බොන්න  ඕනෙලූ. මේක නූතන පිරිමි මැවූ සහ සංකර ගැහැණු මවා ගත්ත මායාවක්. ඒ විජ්ජා ලෝකෙ පැළපදියන් වෙන කෙල්ලො මුදුවිතෙන් මත් වෙලා සිහි විකල් කරගෙන නිකන් නිස්කාරණේ නැති නාස්ති වෙනවා.පිරිමින්ට මත් වුණාහම වෙනවයි කියන මානසික,කායික කතාන්දර කෙල්ලක්ටත් මත් වුණාට පස්සෙ වලංගුයි.

සීනි බෝතලේ පියන ඇරියහම ගද කූඹියෝ වැහි වහනවා පැණි රහට ඉව වැටිලා. පියන ඇරුණු සීනි බෝතලේ පැණි උරපු ගද කූඹින්ට වැරැුද්දක් කියන්නෙ කොහොමද? කෙල්ලත් මත් වුණොත් පියන ඇරපු සීනි බෝතලයක් ගානට වැටෙයි. වියත් දෙකේ සායට කකුල් දෙක පේද්දි සල්ලාලකම් කරන්න හිතුමතේ තීරණ ගන්න පිරිමි ඉන්න සමාජෙක අවසිහියෙන් ඉන්න ස්ත‍්‍රියක් ළ`ග දණින් වැටිලා පතිනිවත රකින පිරිමි බලාපොරොත්තු වෙන්න බැහැනේ.

අම්මගෙ,තාත්තගෙ,අය්යගෙ,පෙම්වතාගෙ,සැමියාගෙ ආදරය රැකවරණය ලබන්න කෙල්ලක් ස්වාභාවිකවම ආස කරනවා. බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඒ රැකවරණයට තියෙන ලෝබකම හින්දම කෙල්ලො ඇතුළතින් තමන් තමන්වම පාලනය කර ගන්නවා. කොහෙත්ම ඒ වාරණය අවැඩක් වෙන විදිහෙ එකක්නම් නෙවෙයි. කෙල්ලක්ට තමන්ගෙ රැකවලූන්ගෙන් මතට තිත වදින්නෙත් සල්ලාල ඉවෙන් ඒකිව ගලවගන්න.

විලාසිතා විජ්ජා ඇතුළෙ, සායම් පින්තාරු ඇතුළෙ කරන කෙල්ලන්ගෙ විච්චූරණ අනුමත කරන්න පු`ථවන්. සරුව පිත්තල වලින් වහගෙන හරි කෙල්ලක් ඒ විදිහට රූප සෝභාවෙ ලස්සන හොයනව කියලා සමාව දීලා.ගොඬේකම වහගෙන කෙල්ලක්ට පොෂ් වෙන්න අඩියක් ගහපන් කියන එක අනුමත කරන්න නම් කොහෙත්ම බැහැ.

මෙහෙම කිව්වයි කියලා හැම කොල්ලෙක්ම මට පුප්පන්න කාරි නෑ.මෙකට අයිති ඉතාම සු`ථ පිරිසක්. කාගෙ කාගෙත් හෘද සාක්ෂිය ”කෙල්ලනේ බීපල්ලා..” කියන්න එක`ග නැති විත්ති සක් සුදක් සේ පැහැදිලි කාරණයක්. කෙල්ලො බිව්වට කමක් නෑ කියන පිරිමි කතා කරන්නෙ ඇළාන්තයෙන් නෙවෙයි. හිරවුණු ෆැන්ටසියක ඉදන්.
කොයි විදිහෙන් කිව්වත් කොල්ලෙක් හොයන අනාගත සහකාරිය කොණ්ඩෙ ගොතන,දිගට අදින හතර පෝයට සිල් ගන්න හැදිච්ච කෙල්ලක්. තමන්ගෙ බිරිද, තමන්ගෙ දරුවන්ගෙ අම්මා බේබද්දියක් වෙනවා දකින්න උදයක් දවාලක් රැයක් නැතුව පස්වෙනි සිල් පදේ කඩන පිරිමියෙක්වත් කැමති නෑ.

මේ විදිහට බලපුහාමනම් කෙල්ලක් බිව්වට කමක් නෑ කියන පිරිමි කමත්, අපිට මත් වෙන්න අයිතියක් තියෙනවා කියන ගැහැණුකමත් අදවත් හෙටවත් අනාගතේවත් විසදගන්න බැරි ජ්‍යාමිතිය කොටසක්.
රැල්ලට යන්න ගියොත් සැඩ සැර උනහම ගිලිලා මැරෙන්න වෙනවා. මත් වෙලා පොෂ් වෙන්න ගියොතුත් කෙල්ලක්ට ගොඩක් දේවල් මිස් කරගන්න වෙනවා. ආකර්ෂණයවත් ,සමාජ පන්තියවත්,විනෝදයවත් විකෘති මනසකින් ලබා ගන්න් බැහැ. කෙල්ලො මත් නොවී ඉන්න එක නේද ගොඩක් හොද?

සාගරී අමරසිංහ

කෙල්ලක් විලි වහ ගන්න මිසක් පිරිමින්ගෙ ඇස් වහන්න විලාසිතා කරන්න නෑ

 

 

වියතක විතර ඩෙනිමකින්,අරුමෝසම් උඩුකය ඇදුමකින් හැඩවුණු කෙල්ලක් ගැස්සෙන පැද්දෙන ඉ`ගට සීතල හුළං කෝඩ විදින්න ඉඩ ඇරල ලතාවකට පාරෙ යනවා. අහිංසක සිල්වත් භාවනායෝගී පිරිමින්ගෙ ඇස් ගෙඩි එළියට පැනගෙන සෙනග අස්සෙන් නොපෙනී යන ස්ත‍්‍රිරියාවගෙ රූප සෝභාව තලූ මර මර බුදිනවා.තවත් උන් මස් කට්ටකට ඉව වැටිලා යන බලූ රැුළක් වගේ නොබුරාම ඒකිගෙ පස්සෙන් ඉව අල්ලනවා ලෙව කාලම රහ බලන්න.හරි හමන් ඇදුමක් අදින්න බැරි උන් ගෑණු කමටත් නව නිංගිරාවක් කියා ගත්ත මැදිවියේ කතුන් දවල් අහසෙ තරු හොයනවා.

මේ සිරි ලංකාවනේ...කෙල්ලෙක් කැමති ඇදුමක් ඇදීම වැරදී. ඒ විතරක් නෙවෙයි කෙල්ලගෙ නිරුවත් කකුල් දැකලා,බුරිය දැකලා පිරිමියෙක්ට කාම සිතුවිලි පහළ උනොත්? අනේ අම්මෝ....ඒක මහ පාපයක් නොවැ.මට හිතෙන්නෙම මේක මහ අසාදාරණ ලෝකයක්. නෑ නෑ වැරදුනා.අසාධාරණ රටක්.කෙල්ලන්ට ඇදුම් අදින්න වෙලා තියෙන්නෙ විලි වහගන්න විතරක් නෙවෙයි පිරිමින්ගෙ ඇස් වහන්න.
වැරදියටනම් හිතන්න එපා මේක කෙල්ලන්ට ඇග පේන්න ඇදුම් අදින්න ලයිසන් ගන්නවත්,අනුමත කරන්නවත් ලියන ලිපියක් කියලා.

කෙල්ලො අදින ඇදුම් දැකකහම පිරිමින්ට පිස්සු හැදෙනවලූ.රකින දැහැන් බිදිලා කාම සිතුවිලි ඇති වෙනවලූ.අන්තිමට කෙල්ලො උන්ට වනචරය කියලා බනිනවලූ. අසරණය පව්.. එතකොට අර ගෑනු සංහතිය ගැනම තරහ ගන්න පිරිමි මුං විලිසංගයක් නැතුව බාගෙට ඇදලා අපේ හැගීම් එක්ක සෙල්ලන් කරන විසේකාරියෝ කියලා බනිනවා. ඇත්තටම එතන වැරැුද්ද තියෙන්නෙ ඇදපු ඇදුමෙද? බලපු ඇහේද?හැමෝම තප්පුලන්නෙ ඇදුමෙ වරදටනෙ. බලමු අපි ඇහැත් වැරදියි කියලා.
සිසිවන උවන ඉ`ග සුග ගත හැකි මිටින.. නිසි පු`ථලූකුල රිය සකයුරු තිසර තන කියලා ගෑනුන්ගෙ රූප සෝබාව වනපු කාලෙකුත් තිබුණා.ඇගෙන් බාගෙකටත් වඩා නිරුවත් නිදහස විදින්න ඉඩ ඇරල කොළ අත්තකින් විලි වහපු කාලෙකුත් තිබුණා.ඒත් ඒ මිනිස්සු විසි හතර පැයේම ගස් ගල් උඩ අහවල් දේ කළා කියලා ඉතිහාස පොතේ නෑ.

 

 සීගිරි ලලනාවගේ නිරුවත් උඩු කයට ශෘංගාර සිතුවිලි ඇති කරගන්න පිරිමි අද හිටියත්, ඒ සිතුවම් නිම වුණේ කලාකාමී ඇසකින් රස විදින්න.
ගල් යුගයෙන් අපි අද පශ්චාත් නූතනත්වයට ආවට විරුද්ධ ලිංගික අශාවල් එදත්,අදත්,හෙටත් ඒ විදිහමයි. පොඩි වෙනසක් තියෙනවා ඒ ශිෂ්ට සම්පන්න යැයි කියාගන්න මිනිස්සු අශිෂ්ට යැයි කී මුතුන් මිත්තන්ටත් වඩා ලිංගික අශාවල් වලදි අශිෂ්ට වීම විතරමයි.

ඉස්කොලෙ පොදු දේපළ සුරකිමු කියලා රචනා ලියද්දි පාසල,පල්ලිය,පන්සල,බසය කියල නම් කරපු පොදු දේපළ වලට ගැහැණිය කියල අපිනම් ලිව්වෙ නෑ. දැන් පොඩි උන් එහෙමත් ලියනවද දන්නෙත් නෑ. තමන් කැමති විදිහට ඇදුමක් ඇදගෙන බස් එකට න`ගින කෙල්ලක් පොදු බඩුවක් වෙනවා. සමාජයත් බොහොම පටු විදිහට කෙල්ල බාගෙට ඇදල විහින් පොදු බඩුවක් වුණා කියලා බොහොම අපූරුවට ගාණට මිම්ට මේක සාධාරණීකරණය කරනවා.

අහල තියෙනවාද කවදාතවත් ජීම් ගිහින් බොහොම අමාරුවෙන් හදා ගත්ත ඇග පෙන්නපු,රස්තෙට ඩෙනිම දාල යට ඇදුමෙ බ‍්‍රෑ?න්ඞ් පෙන්නපු පිරිමින්ට කෙල්ලො අතවර කළා කියලා. ශරීරයක් දිහා බලලල රහ බලන්නත්,තලූ මරන්නත් දෙය්යො හැගීම් දුන්නෙ, ඇස් දුන්නෙ පිරිමින්ට විතරක් වීම හරි පුදුමයි.

නානප‍්‍රකාර විලාසිතා ලෝකෙක කොටට හරි, දිගට හරි, බාගෙට හරි ඇන්දට කෙල්ලක්ට බනින් කාටවත් අයිතියක් නෑ.

 

රෙදි පඩංගුවක එල්ලිලා කෙල්ලගෙ විලි සංගයක් නැති ඇදුම් ලිංගික අපචාර වැඩි කරල කියලා බනින එක වැරදියි.ලෝකෙ විලාසිතා කරද්දි අපේ කෙල්ලොත් වෙනස්වෙන සංස්කෘතියෙ වාටියේ එල්ලිලා හති දාගෙන දුවනවා.කෙල්ලක්ට ගැළපෙනවනම්, කැමතිනම් කකුල් දෙකවල් බඩවත් පේනවා කියලා කෙල්ලක්ගෙ ඇදුමට සීමා පනවන්න කාටවත් බෑ.කාටද පු`ථවන් වුණේ නෑ අලූත් වෙන ලෝකෙ එක තත්පරේකටවත් ආපස්සට හරවන්න.ගෙදර ඉන්න අම්මලා රෝස මලක් වගේ ඉන්න මගෙ දුව විලි ලැජ්ජා නැති එකියක් කරන්න උල් පන්දම් දෙනවා කියලා මට බනීද මන්දා.

මේක මහ පුදුම රටක් කියලත් හිතෙනවා. කෙල්ලො අදින ඇදුම් විජ්ජාවක් කරගෙන ඇස් අරින මිනිස්සු හැම තැනම.හිතන්නෙම මිනිස්සුන්ගෙ ශෘංගාරය අවුළන්න කෙල්ලො ඇදුම් අදිනව කියලා.අපේ පිරිමි වනචර වෙන තරමක් වෙන්නෙම කෙල්ලන්ගෙ ඇදුම් හින්ද කියන එකනෙ පුදුමෙ. නැත්තන් උන් බෝධිසත්වයෝ.කෙල්ලන්ගෙ ඇදුම් තමන්ට ගැළපෙන විදිහට විලි වහගෙන අදියි. ඇදුමට බනින්න කලින් කෙල්ලක්ගෙ රෝම කූපෙකට ඇවිළෙන පිරිමින්ගෙ සිතුවිලි වලට විලංගු දාගන්න පු`ථවන්නම්?

දැන් නැවතිල්ලෙ හිතමු. කොල අත්තෙන් නිරුවත වසා ගත්ත යුගයකුත් තිබුණු බව.ලෝකෙ කණපිට පෙරළිලා විච්චූරණ වෙලා පරණ දේවල්ම අලූත් විලාසිතා වෙලා එන බව.කෙල්ලක් විලි වහ ගන්න මිසක් පිරිමින්ගෙ ඇස් වහන්න විලාසිතා කරන්න නැති බව.

සාගරිකා අමරසිංහ.

කවුද කිව්වෙ හිරි ඔතප් බිදගෙන ආදරේ කරන්න...........

වැදුම් ගෙතුළින් චීත්තය වැනෙද්දී උප්පැන්න ලියන්නට අපට අප්පෙක් උන්නේය.ළෙලදුන්න චීත්තය අප්පගේ හිසට මහාමේරුවක බර එක් කරද්දී ඔහු මුව පුරා හිනව වුණේ දැහේ කදු`ථ පුරෝගෙනය.මව් ගැබේ ගුළි වුණේ සරමක්ද,චීත්තයක්ද තැකීමක් නොකළ අප්පච්චී චීත්ත සරම් ඉරන්නට අම්මාට උඩගෙඩි නොදුන්නේය.නව මසක් ගැබේ එති චීත්ත පොඩිය සීරු මාරුවට අම්මගෙ විලි රුදා මැද්දෙ ඇඩුම් වපුරා කළ එළි බසිද්දී අප්පච්චී සංයමයෙන් බලා උන්නේය. අපේ අප්පච්චී සරමක් ඉල්ලා වැදුම් ගෙයි පිට උද්ඝෝෂණ නොකළේය.

අප්පච්චිගේ පුංචි දෝණි දැන් දගකාර හැඩකාර ළමිස්සියෙක්.

අම්මයි,අප්පච්චී ආදරයත් පේ‍්‍රමයත්,රාගයත්,රමණයත් සීමා මායිම් ඇතුළෙ,කාල රාමු ඇතුළෙ වින්දා හින්දා අප්පච්චි අම්මට චීත්ත සරං ඉරන්න උඩගෙඩි නොදුන්න විත්තිය වටහගන්න පු`ථවන් ලොකු ළමිස්සියක්.

කොහොම වෙතත් ඒ වැටහීම නිවැරදිනම් ඇයි හෙරොයින්,මත්පැන් වගේ ලාභදායි රස්සා අස්සේ ගබ්සාවත් කරනං ගහන්නෙ.

ඇහැට කණට පේන හැඩකාර දෝණිගෙ ආදරේ විසේකාර කොල්ලෙක් පිට් පොකට් ගහලා. කලිසමේ පිටිපස්සෙ සාක්කුවෙන් නෙවෙයි.අප්පච්චිගෙ කමිසෙ ඉස්සරහ සාක්කුවේ පපුවට තුරු`ථ කරගෙන ඉද්දිම.

සොබාදහම මිනිස්සු මැව්වේ හරි අපූරු විදිහට. කොල්ලෙක්ට කෙල්ලක්ට ආදරය කරන්න සුන්දර තරුණ කාලයක් ලබා දුන්නෙත් සොබා දහමමයි. දෝණිත් ඒකයි කැමැත්තෙන්ම පිට්පොකට් කාරයාගෙ සාක්කුවට මාරු වුණේ.

ඒත් කවුද කිව්වෙ හිරි ඔතප් බිදගෙන ආදරේ කරන්න.පේ‍්‍රමය රාගයෙන් තොර ස`ද එළිය සේ අචින්ත්‍යයයි කීවට හැම ආදර කතාවකම පිටට ලෝකයට නොපෙනෙන රාගයේ ස`ථ පිළි එතිල තියෙනවා තමයි.හිරි ඔතප් බිදගෙන ඒ ස`ථ පිළි අස්සෙ පැටලූනොත් කෙල්ලෙක්ට ජීවිතේ වරදින්න තියෙන ඉඩකඩ ගොඩක් වැඩියි.

හිතු මතේ තහනම් ගහේ ගෙඩි කන්න කෙල්ලන්ට බෑ.තහනම් ගහේ ගෙඩි වල රහ වැටුනොත් දිරවීමේ සීමාව ඉක්මවා යන බන්ධනයට ගොදුරු වෙන්නෙත්  කෙල්ල විතරයි.ආදරය පේ‍්‍රමය,රාගය,රමනය එක්ක පෙම්වතිය සම`ග පෙම්බස් දොඩන ගොඩක් පෙම්වතුන් බඩ වීමත්, බඩ සේදීමත් කියන ඌට අප‍්‍රියජනක මාතෘකා වලදි පෙම්වතීට සමුදීමේ ගීතය ලියනවා.

හැම ආදර කතාවක්ම මායාවක්නම් නෙවෙයි.ඒත් තරුණ කාලෙ ආදාරය කියන මායාව අත වනද්දි අපේ ගොඩක් කෙල්ලන්ට තමන්ගෙ ආරක්ෂාව අනාරක්ෂිත බව කියන සීමාවක් ගැන සිහි කල්පනාවක් නෑ.උච්ච,නින්දිත අශිෂ්ට විදිහට ආදරේ අශාවල් එක්ක පොර බදින උන් අන්තිමේ නතර වෙන්නෙ හොර ගබ්සා මඩුවක.අන්න එතකොටයි ඒකිට හිරි ඔතප් ඇති වෙන්නෙ.ලෝකයා තමන්ට ගහන ගල්මුල් වල රිදුම් දැනෙන්න ගන්නෙ.

කෙල්ලගෙ බඬේ ඉන්න පොඩි එකාට අප්පෙක් වෙන්න පෙම්වතා සූදානන්නම් උන් තහනම් ගහේ ගෙඩි කෑවට අවලාද නගන්න සමාජයට බෑ.එත් එහෙම වෙනවනම් කොහොමද ගබ්සාව නීති ගත නොවුණු ලංකාවේ හොර ගබ්සා මඩු,ජංගම ගබ්සා විතරක් නෙවෙයි උගත් යැයි කියන තරුණ පිරිස් ඉන්න උසස් යැයි සම්මත අධ්‍යාපන පද්ධති ඇතුළෙ පවා ගබිසා මඩු තුන හතර බිහි වුණේ.

පේ‍්‍රමය පිවිතුරුයිනම් මෙහෙමත් නින්දිත වුණේ කොහොමද?

පේ‍්‍රමය පිවිතුරුයි නම් කෙල්ලගෙ ජීවිතේ පෙම්වතෙක් අවදානමකට තල්ලූ කරන්නෙ කොහොමද?

ගොඩක් ආදර කතා ආදරේ කියන අකුරු හතර හැගීම් එක්ක වහල් කමට විකුණනවා.බිත්ති හතරකට මුවා වෙලා වික්ක හැගීම් සතර කන් මන්ත‍්‍රණ විතරක්ම වෙයි කියල හිතන කෙල්ලො කොල්ලගෙ අතේ එල්ලිලාම ගබ්සා වෙද්දු කියන තිරිසන් ආත්ම ළ`ග දණ ගහනවා.කොල්ල හරි සංගමයෙන් බලාගෙන ඉන්නවා.ඒත් ඒ අපේ අප්පච්චි බලාගෙන හිටිය වගේ නම් නෙවෙයි.කිරි සප්පයෙක්ගෙ බෙල්ල මිරිකන්න බලාගෙන ඉන්නවා.

තමන්ට දාව උපදින්න ඉන්න එකා අමානුෂික විදිහට මරණ මඩුවට ගෙනියන කොල්ලනට ඒ පොඩි එකාගෙ අම්මව දාල යන එක මහ දෙයක් නෙවෙයි.ඒ තිරිසන් මඩුවෙ තමන්ට උපදින්න ඉන්න පොඩි එකාගෙ මරණය විතරක් නෙවෙයි තමන් ඉස්සරහ හිරි ඔතප් බින්ද කෙල්ලගෙන් වෙද්දු ලිංගික අල්ලස් ගන්න විත්තිය දන්න උන් තව එකෙක් අතගාපු ශරීර කූඩුවක අයිතිකාරයා වෙන්නත් පස්ස ගහනවා.

සතර කන් මන්ත‍්‍රණ අනිත් කන් වලට යන්න වැඩි කල් යන් නෑ.කෙල්ල දරුව මරපු අම්ම කියලා හංවඩු ගැහෙද්දි,කරපු පව් පල දීලා වද ගෑණි කියලා සමාජ අපවාද අහද්දි ඒකිගෙ පෙම්වතා වෙන දීගෙක ගිහින් පිරිසිදු අම්මෙක්ගෙ දරුවන්ට නිර්දෝෂී අප්පච්චි කෙනෙක් වෙයි. 

හැමදේකම වරද කොල්ලටම පටවන්නම බෑ. කොල්ලටත් හැම දේකම සීමාව ඉක්මවා නොයන්න වගකීමක් තිබ්බා.රාගයේ ස`ථ පිළි අස්සෙ තුරු`ථ වෙන්න කලින් කෙල්ලටත් හිතන්න පුංචි හරි මොලයක් තිබ්බා.වරදින ජීවිතේට ආයෙ හරි ලකුණු එන් නෑ.

 සංස්කෘතිය කියන වචන ඇතුළෙන් එළියට පැන ගන්න බැරුව ලංකාවේ ලිංගික අධ්‍යාපනයට තහංචි වැටෙද්දි අනේ අපොයි අප්පච්චිගෙ පුංචි දෝණි සිල්ලර කඬේක ලාබෙට විකිණෙනවා.කොහේ හරි වැරදිලා.... කොතන හරි වැරදිලා.... 

අප්ච්චි චීත්ත සරං ඉරන්න අම්මට උඩගෙඩි දුන්නනම් කෝ අපට උපතක් කියලා අප්පච්චිගෙ දරුවන්ට අමතක වෙලාවත්ද?

සාගරිකා අමරසිංහ

මේ තීන්දුව දුන්නෙ අපිමයි......
 

 

 

දියවන්නාව කටුක ගිම්හානයක රැස් කාකා වස්සානයක් ඒදෝයි නිල් අහසට හිස් බැලූම් ලූයේය. ජනවාරි මුල් කාර්තුවේ දියත ඉහත්තාවේ ද`ථ ලන්නට වලි කෑ අතු කිණිති ගිම්හානය උහුලන්න බැරුව බැට කද්දී වසන්තයක් අද හෙටම ඒයැයි දියවන්නාව රැළි ලලා සුසුම් ලූයේය. ගෙවී යන දින සියය ඉක්ම දින එක දෙක එක් වෙද්දී පොරොන්දු පත‍්‍ර නිල් අහසට වනා සමහරුනම් කලින්ම දියවන්නාවට පැන ගත්හ.

 

ජබෝං..............

එකා දෙන්නා පිහිනමින් සිටි දියවන්නාව කලතමින් රොත්ත බුරුත්ත එක පොදියට ජූනි 23වනදා දියවන්නාවට පැන ගත්හ.
ඔන්න අපේ උන්ගේ ඇස් වලට පාට පාට කණ්නාඩි වැටුණි.උන් දියවන්නාවේ දියබුං ගහමින් එතෙර පිහිනන නඩයට සාධුකාරද,ගල්මුල්ද හෙළමින් වැව් ඉහත්තාවේ දණ ඇනගෙන කොළ, නිල් ,රතු නේක වර්ණ වලින් සායම් ගැල්වූහ.

දේශපාලන සටන් පාඨ දියවන්නා රළ කලතා හෑමූ සුළග සම`ග දසත විසිර ගියේය. ස්විමින් කිට් ඇදගත් රෝසිලා,හිරුණීලා,නිරූපමලා,සමන්තිකාලා, තලතලා,පවිත‍්‍රලා ඇතු`ථ කතුන් 556ක් දියවන්නා දිය දෙදදරවා බුං හඩ ලූයේ සුපුරුදු කාන්තා විමුක්තියද කර පින්නාගෙන කොහොමින් හෝ දියවන්නාවේ එතෙර වන නඩයට එක් වන්නටය.

වෙනදාටත් වඩා ඇස් බලියාගෙන අපි බලා සිටියෙමු.කොහොමින් කිව්වත් තවමත් පුරුෂයා අධිපති වන සමාජ ක‍්‍රමයක අපට අපේ තැන රැුගෙන දෙන්නට රළ පෙළ සම`ග පොර බදින කතුන් දෙස අපි බලා සිටියෙමු.

මන්ත‍්‍රී අසුන හිමි තැන කාන්තා විමුක්තිය අසුනේ කකුල් හතරට චර චර ගා කුඩු පට්ටම් වනු දැක තිබුණද දියකෙළියේ බමන හඩට කන් දීගෙන මෙවරවත් දිය කෙළියෙන් එගොඩවන කතුන් හතරෙන් පංගුව දකිනු අටියෙන් අපි බලා සිටියෙමු.

ඉදින් අවසන.....

තරුණ කෙල්ලන්,ගැහැණුන්,වැන්දඹුවන්,මව්වරුන් වෙනුවෙන් අපිට හිමි තැන ඉල්ලා මැති සබේ අසුන් ගන්නට සිටි උදවියට අසුන් 11ක් යාන්තමින් රැුකගෙන පින් පොතින්ද එක් අසුනක් ගෙන ගිය වර මැති සබේ හිමි තැනද අහිමි කරගෙන දියවන්නා පත්ලෙහි ගිළී මැරෙන්නට සිදු විය.

අපි දණ ඇනගෙන බලා ඉදලා විතරයි.අපි ගැහැණු කමට ගල් මුල් හෙළලා විතරයි,උන්ට දියවන්නාවේම ගිළී මියදෙන්න.ගෑණු අපිත් සාධුකාර තියල තියෙන්නෙ පිරිමින්ට විතරයි.

දැන් පාට කණ්නාඩි ගලවලා පැත්තකට විසිකරල ඇස් පිහදාලා බලපල්ලා. මැතිසබේ 225 දෙනා අතරෙ තෙරපිලා ඉන්න 12 දෙනා දිහා දැන්වත් බලපල්ලා.. මෙන්න ගැහැණු ඉල්ලපු කාන්තා නියෝජනයට මමත්, තොපිත් හාරලා හොයා ගත්ත උත්තරේ.

 

 

මේ තීන්දුව දුන්නෙ අපිමයි.කෙල්ලනේ ”අපි ඉන්නෙ පුරුෂාධිපත්‍ය සමාජයක අපිට  ඕනෙ අපිට හිමි තැන” කියන අපිමයි අපිට හිමි තැනත් අහිමි කරගන්නෙ.මම වැරදි කියලා ගොඩක් අයට හිතෙන්න පු`ථවන්. ලංකාවේ ස්ත‍්‍රියට සම තැන තියෙනවා කියලා තර්ක කරන්නත් පු`ථවන්. නෑ.. එහෙනම් අපි මොකටද ස්ත‍්‍රී පුරුෂ සමාජ භාවයක් ගැන විෂය පද්ධති ඇතුළට හලාගෙන මොළගෙඩි වලට රිංගවන්නෙ.

17 වෙනිදා කෙල්ලො රෝත්ත පිටින් ගියා ඡුන්ද පොළට. මැති ඇමති පුත්තුලාට, අපේක්ෂක ලයිස්තුවේ හිටපු ඇහැට කණට පේන පිරිමින්ට ලස්සනට කතිරයක් ඇන්ද.අපිට අමතක වුණා අපේ දිස්ත‍්‍රික්කෙ හිටපු එක අපේක්ෂිකාවකට හරි මනාපයක් දෙන්න.මොකද කෙල්ලො හිතුනෙ ගෑහැණුන්ට බෑ දේශපාලනය කරන්න කියලා.ගැහැණූ අපිම එහෙම හිතනකොට පිරිමි ගැන මොනවට කියනවද?

ඡුන්ද දායකයො බහුතරය කාන්තාවො වෙද්දිත් ලැජ්ජාවේ බෑ අපි යැව්වෙ 11 දෙනයි පාර්ලිමේන්තුවට.මේක මහ අරුම ගැටලූවකුත් නෙවෙයි. අපේ කෙල්ලො ධනපති සමාජ ක‍්‍රමයක පය ගහගෙන බොරුවට කාන්තා විමුක්තිය ගැන දොඩන නිසා.

සීගිරියේ බලි ඇදි සින්නතම්බිලා, වාරියපොළ කුමාරි හාමිලා, දූෂණයටය ලක්වුණු තරුණියන් මේ සමාජය අමු අමුවේ නිරුවත් කළා.එහෙව් දේ වෙද්දි කෙල්ලෙක් තවල් කෙල්ලෙක් වෙනුවෙන් කටක් ඇරියනම් ඒ කීයෙන් කී දෙනෙක්ද?උන්ට ගහපු ගල් මුල් වැදුනෙ උන්ට විතරක් නෙවෙයි.අපි ගල් ගැහැව්වෙ අපේම උන්ට. වැරදි පැත්තක ඉදන්.

මෙදා පොටෙත් අපි ගල් ගහ ගත්තෙ අපිටමද?තාත්තලා අයියලා විතරක් මැති සබේ හිටියහම ඇතිද?දෝණියැන්දලා බලා ගන්න අම්මලා  ඕනෙ නැද්ද?අම්මලා බොහොම ටිකයි.එයාලටත් දෝණිලා අමතක උනොත්, එයාලටත් ඇහැ,කණ,කට පියාගෙන ඉන්න උනොත්, අපිට යන කළ දවස මොකක්ද?

අපි පාර්ලිමේන්තු යවපු පිරිමි ඇත්තො කාන්තාවො වෙනුවෙන් පෙනී ඉදීවිද? කොහොම මොනව නූනත් කරන්න බැරිවුණත් මැතිසබේ කතුන් කතාවට හරි කාන්තාව ගැන කතා කරයි.

දරුවන්ගෙ කුසගින්න වැඩිපුරම දැනෙන්නෙ අම්මලාට වගේ ගැහැණියක්ගෙ දුක් ගින්න දැනෙන්නෙ තවත් ගැහැණියකටම විත්තිය අපි 17 වෙනිදා අමතක කළා.

දැන් තීන්දු තීරණ අරන් ඉවරයි.දියේ ගිල්ලෝපු උන් ගැන හිත හිතා අපිට පසු තැවෙන්න වෙයිද?

නරුම පිරිමින්ට බිළි වුණු කෙල්ලො ගබ්සාව ඉල්ලගෙන උසාවි යනකොට,
වෙළ`ද කලාපවල දුක් විදින කෙල්ලන්ගෙ වහල් ඛේදවාචකයට,
අපේ කෙල්ලො වහල් සේවයට රට පැටවෙනකොට,
අපේ එකියක්ට ලිංගික අපහරණයක් වෙනකොට

අපේ මනාප අපි වෙනුවෙන් පෙනී ඉදීවිද?

දැනට අපි සුභවාදීව හිතමු. මොකද තාත්තලා දූලට ආදරේ විත්තිය අපි දන්නවා.අය්යලත් නංගිලාට ආදරෙයි. එත්.... අම්මගෙ අඩුව පුරවන්න කාටද පු`ථවන්.

 

සාගරිකා අමරසිංහ.

අරුමෝසම්....

 

 

 

යෞවනෝදයේ නිහඩ බවේ විලංගු බිදගෙන යෞවනත්වයේ කුණාටුවට ගසාගෙන තමන්ගෙ සමාජ ක‍්‍රමයට සංස්කෘතියට පයින් ගහලා ඉගිල්ලෙන්න හැදුවොත් අතරම`ගදි තටු සිදෙන්න බැරි නෑ.මංමුලා වෙන්නත් බැරි නෑ. අපිට අපේ උන් ම`ග ඇරෙන්නත් බැරි නෑ.මොනව කොහොම උනත් අපේ හිත් තරුණයි.වෙනස් වෙන්න අලූත් වෙන්න කැමතියි.පු`ථවන් වෙයිද අපිට අපි ඉන්න සංස්කෘතියට සමාජයට වෙනස් ගමනක තනියෙම යන්න.

අත්තම්ම මහපු මල් මල් චීත්ත ගවුමට හැඩවුණු හුරතල් බොළද කෙල්ලට ආදරය කරපු ආදරවන්තයා හුරුබුහුටි කෙලි පැටික්කි තවත් හැඩ වෙනවා දකින්න ආස කලා.කොල්ලගෙ ඒ ඇ`ගවීම ගැමි කමත් එක්ක පොර බදපු කෙල්ල හිතුවෙ නැති තරමට වෙනස් කරන්න හේතු වුණා.
කොල්ල බලාපොරොත්තු වුණු වෙනස මේක නෙවෙයි. ඔන්න ඒකි තමන්ට හිමි සමාජයට පිටුපාලා උන්ට වඩා අලූත්ම තාලෙට වෙනස් වෙන්න පටන් ගත්තා.

ඉස් ඉස්සෙල්ලාම කළේ අත්තම්මගෙ චීත්ත ගවුමට ආයුබෝවන් කියපු එක.සායෙන් හැට්ටෙන් කලිසමට මාරු වුණා.දණඉහෙන් උඩට ඇගේ ෂේප් එකට සිදාදියේ කඩවල ඩමියට අන්දපු ගවුම් කෑලි අදින්න වුණා.
ළමිස්සියක් වුණ දවසෙ අම්ම දාපු රත්තරන් අරුංගල් මොන කෙහෙල් මලකටද කියලා අරුමෝසම් අරුංගල් කණේ එල්ලා ගත්තා.චේන් පොටක් නැතුව පාලුවට තිබ්බ කරට බුරිය ළ`ගට දිග මාල පොටවල් ඇදුමට ගැළපෙන ගැළපෙන විදිහට වැටුණා.

ෂා උඹේ ලස්සන.... වටේ උන්ගෙ කටේ හය්ය ඒකිගෙ හිත ඔද්දල් කළා. තමන්ට හිමි සමාජයෙන් ඒකිව නුහුරු සමාජයකට හුරු කරන්න ඒකිගෙම පන්තියේ උනුත් උල් පන්දම් නොදුන්නනම් නෙවෙයි.

කැළැල් වසාගෙන වත්සුණුු ඉහුණු මූණට, පරණ පවුඩර් බෙලෙක්කෙ අමතක වුණා. තොල් වසා ගත්ත රතුපාට සායම් සරාගී ඇරයුම් පාද්දි දණඉහ ළ`ගට තිබ්බ කොණ්ඩය ලේයර් කට් එකකට ෂෝට් වුණා.ඒ විතරක්නම් මදැැයි බාට කබල් දෙක විසික් කරලා අගල් දෙකේ අඩි දෙකක් උඩටත් නැග ගත්තා. ළැම,බ`ද,ඉ`ග, නිතඹ හැඬේ බේරෙන්න නුහුරට ඇදුම් අදින්න හුරු වුණු එකීගෙ පුංචි සාය කෑල්ල එන්න එන්නම කොට වෙලා.

අනේ අපොයි ලස්සනයි කියන මිරිගුව හොයාගෙන මහාමේරුව නගිද්දි එකිට ඒකිගෙ පන්තිය,සමාජය,සංස්කෘතිය ම`ග ඇරිලා. ළගින් උන්නු ආදරවන්තයත් මේ විච්චූරණ කරත්තෙ පස්සෙ පන්නලාම හති වැටිලා වෙන මල් මල් චීත්ත ගවුමක එල්ලිලා.

හැබෑට මොකක්ද මේ ලියාගෙන ගිය අපබ‍්‍රංශෙ.නොහොබිනා නොගැළපෙන විදිහට රැුල්ලට ගසාගෙන යන කෙල්ලො ගැන කියන්නයි මෙච්චර වැල් වටාරම් කිව්වෙ.

ගමෙන් සිදාදියට එන්නේ හුරතල් බොළද කෙල්ලක්,ගෙදරින් ටියුෂන් යන්නෙ අම්මගෙ ආදරණීය පුංචි දෝණි,ගමෙන් කැම්පස් යන කෙල්ල ගෙදරින් පිට හුදකලා නොවුණු කෙල්ලෙක්. මෙන්න මුන් ඇහි පිය ගහද්දි වෙනස් වෙනවා.

උන් උන්ට හිමි වුණු සංස්කෘතිය, සමාජය උඩි යටිකුරු කරගෙන උන්ට හිමියි කියලා මවා ගත්ත සමාජයක් හොයාගෙන යන්න හදනවා.උන් පය ගැහැව්වෙ වෙනස් සමාජයකට බව ඇත්ත.ඉතින් ඒ සමාජයේ කොන් නොවී ජීවත් වෙන්න ඉගෙන ගත්තොත් විතරක් මදිද?

ඇදුමෙන් පැළදුමෙන් වෙනස්වෙන සමහර කෙල්ලන්ට  ඕනෙ වෙන්නෙ ඇදුමට හිමි සමාජ පන්තියේ පය ගහන්න. මොකද උන්ගෙ හිත් දන්නනවා ඇග නිර්ධන පන්තියේ වුණාට ඇදුම අයිති ධනපති පන්තියට විත්තිය.නයිට් ක්ලබ් ගානෙ සාජ්ජ දාගෙන විනෝද වෙන්න, අම්ම පෙව්ව කිරිවල සුවද කටෙන් යන්නත් කලින් සංකර වෙලා මදුවිත තොල ගාන්න උන් පෙළඹෙන්නෙ උන් අලුතින් දැක්ක සුකුරුත්තන් ලෝකෙදි උන් විපිරිත්තන් වෙලා නිසා.

කුණාටුව හරිම චණ්ඩයි. ඒක උහුලගත්ත උන්නම් කොහෝම හරි මෙගොඩට පීණුවා.සමහර උන් සැඩ පහර එක්ක පොර බැදුවෙ සැඩ මේච්චල් කරන්න. උන්ට වැරදුනා. ඒ සිදාදියට ආපු ගමේ කෙල්ලො හෝ ගාන පොකුණෙ අතරමංවෙලා. ඒ කෙල්ලො ආස කලේ ලස්සනයි කියන මායාවට සායම් පොවන්න.තමන්ගෙ උන් ගමේ දාලා අලූත් සමාජයක පය ගහලා ගමේ උන්ට මැජික් පෙන්නන්න.

අම්මට කෝ මොනරු දෝණියැන්දගෙ විච්චූරණ ලෝකෙ හැඩ කරන්න.මේක සුපිරි ලෝකයක් අම්මගෙ රුපියල දෙක ගෙදර පරණ පෙට්ටගමට ඔබලා ඒකි බැස්ස ලෝකෙ පැරණිම රස්සාවට.
 අතේ මිටේ මොනරු නටද්දි ධනපති පන්තියේ පුටුවක වාඩි වෙලා මෙන්න බොලේ මේකි සුරසැප විදිනවා. හැමදේම තාවකාලික විත්තිය හාන්කවිසියක් නෑ ඒකිට. දැන් අසරණ එකී කල් ඉකුල් වූ බඩුවක්.
ධනපති පන්තියේ පය ගැහුවට ඒ ඒකිට උරුම පන්තිය නෙවෙයි. අයිති කරගන්න යන හැම දේකදිම ඒකි තනි වෙලා. තමන්ගෙ උන් හැමෝම එක පන්තියක ඉද්දි මට විතරක් බෑ වෙන පන්තියක ඉන්න කියලා තේරුම් ගන්න ඒකිට ඇයි බැරිවුණේ.

අපි වෙනස්වෙමු රැුල්ලට ගසාගෙන ගිහින් අතරමං වෙන්න නෙවෙයි. අපේම කියන පන්තියට, සමාජයට, සංස්කෘතියට ඔබින තාලෙට වෙනස් වෙමු. නැත්තන් අපිට අන්තිමට ඉතිරි වෙන්නෙ අරුමෝසම විතරයි.ඒ අරුමෝසමට යැද යැද ඇතුළට පිරුණු හිස් බව කාලකණ්ණි විදිහට විදවන්න විතරයි.

 

සාගරිකා අමරසිංහ.

අන්තර්ජාලෙත් එක්ක අපේ උන් බෝධි පූජාවට පේ වෙලා.....

සිල් සුවදයි, මල් සුවදයි ගල් පොත්ත පහළින් පන්සල් භූමියට යන්නත් කළින් දෝරෙ ගලනවා.පුද්මාකාර පින්බර හැගීමක් ඇතිවුණේ. වස් මාස තුනේ සමාරම්භය සනිටුවහන් වුණේ පහුගිය මහේ දෙපෝයෙන් අනිතිමට යෙදුණු පෝය දවසෙ. එදාට පන්සල් යන්න බැරිවුණා. අද අම්මත් එක්ක පන්සලට ගියේ වස් මාස තුනේ පූජා පිංකමට.

පන්සලේ ෂූ..... ගාල සෙනග ඇති.

මම දන්න තරමින් අපේ ගමේ හැමෝම ආගමට ගොඩක් ලැදියි. මම හිතුවෙ එහෙමයි.

සොයිද ආච්චි බෝ ම`ථව අතු ගානවා. තව ආච්චිලා දෙතුන් දෙනෙක් මල් වට්ටිවල මල් අඩුක් කරනවා. අම්මත් එක්ක මාත් එක්කාසු වුණා මල් අඩුක් කරන්න. පිරිමි පුලූටක් පන්සල හරියෙ තවමනම් නෑ. මැදි වියේ නැන්දලා හතර පත් දෙනෙයි , වයසක ආච්චිලා දහ පහළොස් දෙනෙකුයි පන්සලේ හිටියා. කෝ බොලේ අපේ ගමේ තරුණ ගැටව් ගැටිස්සියෝ. 

බෙහෙතකට එකෙක් ගම ආසිරාවෙවත් නෑ. එහෙම වෙන්නෙ කොහොමද? මොකද අපේ ගමේ තරුණ තරුණියෝ තමන් අදහන ආගම ඉහ මුදුනින් පිළිගන්න එවුන් විදිහටයි මම දැනන් උන්නේ.

මුහුණු පොතට එඹිල බලනකොට උන් මහ ඉහළින් ආගම පිළිගන්නවා. බුදු අම්මෝ බලන්න එපැයිඋන් අතරෙ ෂෙයාර් වෙන ආගමික ලැදියාව. සාදු සාදු කියලා දොහොත් මුදුන් තියාගෙන වැදගෙන මුන් රැුයක් දවාලක් නැතුව ආගම රැුකගන්න මහ හටනක. බුදු පිළිමෙකට පස්ස හරවලා කෙල්ලෙක් ෆොටෝ එකක් දැම්මොත්, වැදගෙන පිළිමෙක ඉරියව්වකින් ඉන්න ෆොටෝ එකක් දැක්කොත් ඒකිට පට්ටෙට බැණුම්. ඒවට වැටෙන කමෙන්ට් දැක්කහම සතුටුයිත් එක්ක. මොකද එතකොට හිතෙන්නෙ අපේ ගමේ විතරක් නෙවෙයි රටේම තරුණ පහම්පරාව තමන්ගෙ ආගම ගැන කොච්චරනම් හිතනවද කියලා හිතලා.

අන්තර්ජාලෙ සැරිසරලා තමන්ගෙ ආගමට අවමන් කරන පිටරටක න`ථවෙක් හරි නිළියක් හරි, ආගමික පූජකවරුන් හරි හොයාගෙන මුහුණූ පොතට අප්ලෝඞ් කරලා ආගම රැුක ගන්න එක් වෙයව් කියලා සිංහ හඩ නගන අනගාරික තුමන්ලා මුහුණු පොතේ සුලභයි. ඒත් කීයෙන් කී දෙනෙක් ප‍්‍රායෝගිකවම මීට දායක වෙනවද කියන එක ගැට`ථවක්.

ආගම වෙනුවෙන් මුහුණු පොතේ විප්ලව කරන එහෙව් උන් ඉන්න රටේ මලක් පහනක් පත්තු කරන්න පන්සල් වල ආච්චිලා සීයලා විතරක් පෙළ ගැහෙන්නෙ ඇයි? තවමත් දායක සභාවේ සභාපතිකම තියා දායකාදිකාරීන් විදිහට තරුණ පිරිස් පෙළ නොගැසෙන්නෙ ඇයි? හරි ඒවා නොවුනයි කියමුකෝ..... පෝය දවසටවත් පන්සලක බෝධි පූජාවට ඉන්නෙ කොච්චර සු`ථ තරුණ පිරිසක්ද? උන් ආගම වෙනුවෙන් නන් දොඩන්නෙ මුහුණු පොතේ විතරද?

තාක්ෂණයේ විප්ලවීය වෙනස්කම් එක්ක සමාජ ක‍්‍රමයත් උඩු යටිකුරු වෙලා... 

මං බලාගෙන උන්නා. ටිකෙන් ටික අදුරු වැටුනා. මල් වට්ටි වෙන්දේසිය පටන් ගන්නවත් එක්ක තවත් එකා දෙන්න පන්සල් භූමියේ පය ගහන්න පටන් ගත්තා. මං බැලූවෙ තරුණ පරම්පරාවෙ උන් දිහා. අත් දෙකේ ඇගිළි වැඩිත් එක්ක උන්ගෙ ගණන කියන්න.

මුහුණු පොතේ ආගම වෙනුවෙන් හටන් කරන එකෙක්ටවත් බැරිවෙලා නොවැ පන්සල් එන්න. තාමත් ගැමි සුවදත් එක්ක පොර බදින නංගිලා මල්ලිලා කිහිප දෙනෙක් පන්සල් ඇවිත් තිබුණා.

ඒකට කාරි නෑ පන්සලේ ඝාන්ටාරෙ නාද වෙනවා. නවීන තාක්ෂණය කර පින්නා ගත්ත අපේ වුන් අන්තර්ජාලයත් එක්ක බෝධි පූජාවට පේ වෙලා ඇති. අනේ ගැටව් ගැටිස්සියනේ ඔය පොරේ වැරදී. තමන්ගෙ ආගම ක‍්‍රියාවෙන්ම අදහනවනම් පින වැඩියි. උඹල මුහුණු පොතේ ආගම වෙනුවෙන් පෙළ ගැහෙන්නෙ ශ‍්‍රද්ධාවටම වඩා තරුණ හිත්වල තියෙන රැඩිකල් බවට විත්තිය අපි දන්නවා. ඒත් ඔය වැඬේ හොද මදි. නොදැනුවත් කමින් ශ‍්‍රද්ධාවෙන් ඔය කරන්නෙ ආගම්වාදය ඇති කිරීමක් විතරයි.

සාගරිකා අමරසිංහ

කෙල්ලනේ අපි සූදානම් වෙන්නෙ මංගල සභාවෙ විත්ති කූඩුවට නගින්න

උඹලට මතකද ගමේ සිරියලතා අක්කගෙ සිරිසෝම අය්යගෙ මංගල්ලෙ ජයට කාපු අතීතෙ. පොල් ක`දන් දෙකක ලණු පොටකින් එල්ලිලා ලෙළදුන්නු සිංහ කොඩිය, ශ‍්‍රී සුභ මංගලම් කියල ගොක් කොළ වලින් හදල තිබුණු මගුල් තොරණ, මනමාල ජෝඩුව කාර් එකෙන් බහිද්්දි පට පට ඩෝං ගාල පත්තු කරපු රතිඤ්ඤා සද්දෙ, ගමට ආපු අලූත් මනමාලි දැවැද්දත් එක්ක ගෙනාපු කැවුම්,කොකිස්,ආස්මී ගමේ හැම ගෙදරකම පෑලදොරින් කෑම මේසෙට රිංලපු හැටි.ඒ අපිට මතක අතීතේ ගමේ ජයට ගත්ත මංගල්ලෙක උජාරුව.

අද මංගල උත්සවය හැම දේකින්ම වෙනස් වෙලා. හරබර වචනෙන්ම කියනවනම් විවාහ සංස්කෘතිය නවීකරණය වෙලා. නෑ... විවාහ උත්සවය බටහිරකරණය වෙලා.

මේ සාදෙ ඇතුළෙ මංගල පෝරුව, අෂ්ටක ගායනා වල ඉදන් හැම දෙයක්ම සංස්කෘතියත් එක්ක සාම්ප‍්‍රදායිකත්වයට බායි කියලා හැල්මෙ දිව්වට එක දෙයක් තව එතනමයි. අපිට එතනදි බටහිරකරණය වෙන්න බැරි වෙලා.

මොකක්ද මේ වෙනස් නොවුණු එකම දේ. අපි අහල තියෙනවා මංගල්ලෙ දෙවෙනි දවසෙදි බුලත් තට්ටුවේ බුලත් හරි පැත්ත තියලා කෑම මේසෙ කොණ්ඩ බැදගෙන හිනා වෙන කොණ්ඩ කැවුම් වලින් සංකේතවත් කරපු දෙයක් තිබුණු විත්තිය. ඒ කොණ්ඩ කැවුමෙ කොණ්ඩෙ කැඩුනනම්, බුලත් තටුටුවේ බුලත් කණපිට පෙරලූනානම් මොකක්ද සිද්ධිය කියලා අපි අහල තියෙනවා.

විවෘතව කතා කරමු. මේ අපේ තරුණ කාලෙ.මේ වෙන මොනවත් නෙවෙයි මනමාලිගෙ කන්‍යභාව සමීක්ෂණය.

කෙල්ලනේ අපි හිතාගෙන ඉන්නවා කැවුමෙ කොණ්ඩෙ කඩන, බුලත් කණපිට හැරවෙන සංස්්කෘතියක් අද මංගල රාත‍්‍රියට අදාළ නෑ කියලා. සාමිප‍්‍රදායිකත්වයට බායි කියලා කොණ්ඩ කැවුම්, බුලත් හෙප්පු හැල්මෙ දුවන්න සෙට් වෙලා කියලා.එහෙනම් උඹලට වැරදිලා.

හා... බුලත් හෙපුපු, කොණ්ඩ කැවුම් හැල්මෙ දිව්ව කියලා හිතමුකෝ. ඒත් උඹේ කොල්ලවත්,නැන්දම්මවත් හැල්මෙ දුවලා නෑ. උන් දුවන්නෙත් නෑ. අපි කොච්චර නවීකරණය වෙලා කියලා හිතුවත් තාමත් අපේ හිත්වල සාම්ප‍්‍රදායිකත්වය රොද බැදගෙන ඉන්නවා. ආදරේට පළවෙනි තැන දෙන්න කලින් හැම කොල්ලම මංගල දවසෙ රෑ රතු තරු දකින්න බලාපොරොත්තු වෙනවා.මේ එංගලන්තෙවත් ඇමරිකාවවත් නෙවෙයි.මේ ලංකාව.කොල්ලෙක් කෙල්ලක් එක්ක ලිංගිකව එක් වෙන්න නීතියෙන් ලයිසන් ගත්ත දවසෙ  පිරිමියා පවත්වන පරීක්ෂණයෙන් ස්ත‍්‍රිය කන්‍යාවියක් ලෙස සමත් විය යුතුමයි.

මංගල්ලෙ කොච්චර නවීකරණය උනත් මනාලිගෙ ඇදුම් මල්ලට නැන්දම්ම සුදු රෙද්දක් ඔබන්නෙ මොන කෙහෙල් මලකටද? පුතාට කටින් නොකිව්වට අම්මයි පුතයි දෙන්නම එකතු වෙලා එක දත්තදායිකාවක් සමීක්ෂණය කරන්න එදාට අර අදිනවා.කොයි දේ කොහොම උනත් සියයට 80‍ක තරම් කොල්ලො කෙල්ලගෙ කන්‍යභාවය බලාපොරොත්තු වෙන සමාජයකයි අපි පය ගහලා ඉන්නෙ.

ඇටෙන් පොත්තෙන් එළියට ඇවිත් තරුණකම අත වනනකොට සමහරු හිතන්නෙ අපි තරම් එවුන් නෑ කියලා.ඒ හින්ද සමහරක් දේවල් වලදි කළ යුතු කාලෙට කලින් කරන්න  ඕනි දේවල් කරගෙන ඉවරයි.මේ නොතේරුම්කමද? මෝඩකමද?ඉන්නබැරි කමද?මේක ප‍්‍රශ්නයක්.

තරුණ හිත් ආදරේ නොකළ යුතුයි කියලා නෙවෙයි මම කියන්නෙ.ආදරේ කරපල්ලා. කොල්ලෙක් එක්ක යාලූවුණ පලියට අතේ එල්ලිලා හෝටල් කාමර වල ගිහින් ජීවිගේ වටිනා කියන සබ්බ සකල මනාවම පූජා නොකර හිටපල්ලා. අපිට කෝ ලයිසන්?? තරුණ කාලෙ තව දිගයි.

කෙල්ලගෙ මල්වර මංගල්ලෙ දවසෙ අම්ම කිව්වෙ ”උඹ දැන් ළමිස්සියෙක් පරිස්සම් වෙයං” කියලා. ”කොල්ලා බල්ල වගේ දඩාවතේ ගිහින් ආවත් නාවලා ගෙට ගන්න පුලූවන් වුණාට උඹට බෑ දුවේ එහෙම පිරිසුදු වෙන්න” කියලා.අම්ම මෙහෙම කිවිවෙ කට කහනවටද? නෑ අම්මලා දැනන් උන්න 21 වෙනි සියවසෙත් ගැහැණිය කිරා මණින මිනුම් ගැන.

වීදුරුවකට ගැහුවොත් කෑලි කෑලි වට කැඩිල යයි. වරදින්න යන්නෙ පොඩි වෙලාවයි. වෑල්ඩින් කරල පැලැස්තර දාගෙන පිරිසිදු එකියක් වෙන්න මට, උඹලට බෑ.තර්ක කරන්න පු`ථවන් අද තාක්ෂණය,වෛද්‍ය විද්‍යාව දියුණුයි කියලා. ඒත් ලංකාවෙ බහුතරය තාමත් ධනපති පන්තියේ නෙවෙයි කියන විත්තිය අපි දන්නවා.

ආදරේ අන්ධයිලූනේ.ඒත් අපි අන්ධ වෙලා කොහොමද? ”ඔයාට මාව විශ්වාස නැද්ද” කියන ආදර වන්තයගෙ වචනෙදි හැගීම් වලට වහල් වෙලා ”මට ඔයාව විශ්වාසයි රත්තරං” කියලා පූජාසනේකදි පූජා කරන්න ඉන්න උඹේ වටිනාකම රුඃ1500ක කාමරේකදි නැති කරගන්න පු`ථවන්ද? ඒ දියාරුවෙලා යන්නෙ උඹේ වටිනාකම.

උඹව හෝටල් කාමරේදි වෙසගනක් කරගන්න කොල්ලට මංගල්ලෙ කියන නඩු තීන්දුවේ විත්ති කූඩෙට නගින්න බැරිවුණොත් උඹට යන්න වෙන්නෙ කුලගෙයකට නෙවෙයි.සිපිරි ගෙයකට.එදාට වෑල්ඩින් කරල පැලැස්තර දාගෙන පිරිසිදු එකියක් වෙන්න මට, උඹලට බෑ.

මොකද හැම ආදර කතාවක්ම විවාහයෙන් කෙළවර වෙන්නෙත් නෑනේ.ඒ හින්ද කොල්ලනේ කෙල්ලනේ ආදර කතාව රමණයෙන් කෙළවර කරන්න හොද නෑ නේද?අසරණ වෙන්නෙ කෙල්ල විතරයි.

ජීවිතේ කියන පොතේ එක එක පරිච්ඡේද ලිය ලියා අපි ජීවත්වෙන්න හුස්ම අල්ලනවා.මේ පොතේ විවාහය කියන පරිච්ඡේදෙදි කෙල්ලක්ට ඉස් ඉස්සෙලාම කුරුටු ගාන්න වෙන්නෙ තමන්ගෙ පිරිසුදුකම.ලංකාවේ සංස්කෘතිය ඇතුළෙ උඹේ මහත්තයා කවද හරි දවසක උඹේ ජීවිතේට දෙන වටිනාකම මංගල්ලෙ දවසෙ  සුදු පිරුවටක රතු තරු එළියකින් තක්සේරු කරල සහතිකයක් ලියන්න බලාගෙන ඉන්නවා. කෙල්ලනේ අපි සූදානම් වෙන්නෙ මංගල සභාවෙ විත්ති කූඩුවට නගින්න. රැුක ගන්න කියලා උප්පත්තියෙන්ම අරං ආපු උඹේ වටිනාකම රැුක ගනිල්ලා. එදාට හැගීම් එක්ක පොර බදපං. උඹ නිර්දෝෂී වෙයන්.

සාගරිකා අමරසිංහ

උපතින්ම උන්ට වැරදිලා...

මහමග යදින ජීවිත අපි ඔනෑ තරම් දැක තිබෙනවා.පිනට රුපියල දෙක ඉල්ලගෙන බඩකට පුරව ගන්න කොච්චරනම් උන් වලි කනවද? මේ ගෙතුණු සංකල්පනාව හිගන්නො කියල ලේබල් වැදුණ සමස්ථයම ගැන නෙවෙයි.පාරක් පාරක් ගානෙ බස් එකක් බස් එකක් ගානෙ බඩගෝස්තරේ පුරව ගන්න වලිකන පොඩි එවුන් ගැන.

වැරදුනේ කොතනද? උපතින්ම උන්ට ජීවිතේ වැරදිලා.ජාතක වුණේ හිගන අම්මෙක්ගෙ කුසෙන්.ඒකයි උන්ට වැරදුනේ.අම්මගෙන් කිරි ඉරුවෙ දෙනෝ දාහක් යන පදික වේදිකාවක් අයිනෙ අම්මගෙ ඉරුණු හැට්ටෙ එල්ලිලා.කොට්ට මෙට්ට ඇද ඇතිරිලි වෙනුවට ඌට තිබුණෙ පාරෙ තාර වගේ කලු ගැහිච්ච අම්මගෙ කඩමාලු චීත්තෙක ගුලි ගැහිලා නිදාගත්තු නින්දක්.හා හාපුරා කියල ඇස් දෙක ඇරල බලද්දි අම්මගෙ කළකිරුණු  මූණට ඉහළින් පෙනුනෙ නිල් ආකාහෙ මිසක් සිවිලිමේ එල්ලෙන සෙල්ලන් රෑං පෙත්තෙක් නෙවෙයි.මොනවද මේ සද්ද බද්ද කුටු කුටු ගාල කැරකෙන සෙල්ලන් රෑං පෙත්තගෙ සද්දෙ නෙවෙයි පොඩි එතාගෙ කස් පෙති වලට ඇහුණෙ අම්මගෙ කාසි එකතු කරන ටිං බෙලෙක්කෙ ටං ටං බෙලෙක් හඩයි කංකරච්චලේ ඉවසන්න බැරි වාහන සද්දයි.

ඌ පුරුදු වුණේ මෙහෙම ජීවිතේකට.බඩගින්නට අම්මගෙ තනේ එල්ලිලා කිරි ඉරෙව්වට අත පය හතර ලොකු මහත් වුණු පොඩි එකාට සුදහ ගින්න දැනෙන්න ගනිද්දි ඌ දැනගෙන හිටියෙ එක දෙයයි.පාරෙ යන උන්ට අත පාන්න.පිණ්සෙන්ඩුවෙලා කීයක් හරි ඉල්ල ගන්න.මේ නොදරුවා බඩගින්න නිවා ගන්න අම්මගෙන් ඉගෙන ගත්ත මුල්ම පාඩම මේක.ජීවිතේ ගැට ගහගන්නෙ මෙහෙමයි උන්ගෙ අම්ම පොඩි එකාට නොකියම උගන්නපු මුල්ම පාඩම මේක.එතනින් එහා ජීවිතයක් උන්ට නැද්ද?

වැරදු නේ කොතනද?චෝදනාව අම්මට.හිගන දරුවෙක් ජාතක කරපු අම්මට. එත්..... කෝ මුන්ගෙ තාත්තා???? ඒකට කෝ උත්තර?

දන්නවද  ඒ තාත්ත වැරදි නෑ. හැමදේකම වැරැද්ද අම්මට.පදුරක් පදුරක් ගානෙ රිංගලා බඩක් හදා ගත්තු හිගන්නිට.

බනින්න පුලුවන් ඇයට පිටතින් බලන ඇහැකට විතරයි. මහමෙරක් වගේ තියෙන අම්මගෙ උණුහුමේ උණුහුම් වෙනකොට පොඩි එකා දන්නවා පාරෙ යන උන්ට අතපාපු අම්ම සල්ලාලයින්ගෙ ඉත්තෙක් වුණු විත්තිය. අම්ම දන්න සාස්තරේ කියල දීල බඩ පුරවගන්න හුරු කළේ මගෙ හිගන අම්මට කරන්න පුලුවන් ලොකුම දේ විත්තිය ඒකි දන්නා. ඒත් අම්මටවත් උඹටවත් නිනව්වක් නෑ තේරුමක් නෑ උඹට යන කල දවස ගැන.

පොඩි එකී බලන් ඉන්නවා. පාරෙ යන උන් දිහා ඇස් ලොකු කරගෙන.ටිං බෙලෙක්කෙට සල්ලි වැටෙනකල් විතරක් නෙවෙයි.අම්මටයි මටයි ජීවිතේ වරද්දපු මහ එකා හොයා ගන්න ඒකි බලන් ඉන්නවා.

සියුමැලි කන් පෙති

අරුංගල් තෝඩු නැති

ඔසවනා දෑත් පොඩි

බංගලි වළලු නැති

අයදිනා දෑස් ඇති

කුසගින්න නිමක් නැති

අනේ කිරි සප්පයා

බෙලෙක් හඩ නංවලා

ඉල්ලුවා රුපියලක්........

පාරෙ යන මහ උන්ට

හුළං පිරුණු බඩ ගෙඩිය

නෙරවාන හිටියාට

නොදරුවා දන්නවා

ඇතුළෙ ඇති මහ ගින්න......

ටිං ටිං බෙලෙක් හඩ

අමතකව මොහොතකට

නොදරුවා නැවතිලා

අප්පෙක් අතේ යන

හුරතල් පොඩි එකෙක් ළග.....

සාගරිකා අමරසිංහ

ලොවීනා නොපෙනෙන පැතිකඩ

 මොහාන් රජ් මඩවලගේ ලොවිනා ඓතිහාසික කතා ප‍්‍රවෘත්තියක් මූලික කොට ගත්තකි. ඒ ප‍්‍රබන්ධය තුළ මන:කල්පිතයයි හැගෙන කතා තේමා ඇතත් ලොවීනා තුළ දිග හැරෙන්නේ විවිධ ඓතිහාසික මූලාශ‍්‍ර ගොණුකර ලියනු ලබන්නාවූ යථාර්ථවාදයේ කතාන්දරයකි. එනම් ශ‍්‍රී ලාංකික සමාජයේ විශිෂ්ට විනිවිධ දැක්මකි. මෙය ශ‍්‍රී ලාංකික සමාජයේ අතීතය ස්පර්ශ කිරීමක් ලෙසම මා දකින්නේ නැත. අතීතයේ වැළලූණු දේ බොහෝ ඇත. එහෙත් යටපත්ව දලූලන දේ සහ සංස්කෘතික රාමුවක කොටු වූ මිනිස් සිත්හි මිහිදන් වූ නොමැරෙණ ස්මරණද ඒ අතර ඇත. මිනිසා කැමැත්තෙන් නැතිනම් අකමැත්තෙන් අතහැර දමන්නට පසුබට වන බොහෝ දේ අතීතය වර්තමානයට එක් කර ඇත. එබැවින් පුරුෂාර්ථ දෘෂ්ටියකින් අතීතය ලියවෙන ලොවීනාහි සිට ශ‍්‍රී ලාංකික සමාජය අතීතයේ සිටත් වර්තමානයේ සිටත් විනිවිද යමින් කියවිය හැකි ප‍්‍රබන්ධයකැයි මෙය හදුන්වා දීමට මම කැමැත්තෙමි. ලොවීනාහි ඇති අතීතය මිහිදන් කළේ මොනවාද? රැුගෙන ආවේ මොනවාද? අද පවත්නා සමාජයත් මෙයමද? මෙම ලිපියේදී මේ සියල්ල කතා බහට ලක් කෙරෙන්නේ ස්ත‍්‍රී පුරුෂ සමාජ භාවය යන තේමාවේ සිටයි.

එය ගැඹුරින් කතා කල යුත්තකි.ලොවීනා මාගේ කියවීමට පෙර මොහාන් රාජ් මඩවලයන්ගේ පෙරවදන කෘතිය හදුන්වා දෙන්නේ කෙසේදැයි විමසමු.

මෙය

තෝමස් මෙට්ලන්ඞ් ආණ්ඩුකාරවරයා සහ ලොවීනා නම් රොඞී තරුණිය පිළිබ`දවත්

දස්කොන් මහාදිකාරම් සහ ප‍්‍රමිලා බිසවුන් පිළිබ`දවත්

සමාජයට පෙන්නුම් කිරීම පිණිස දැරූ උත්සහායක්වත් නොවන අතර

තමාගේ ජීවිතය අන් අයගේ සතුට වෙනුවෙන් පිරිනැමූ

උපතින් බොදු ගොවි ඊනියා තරුණියක් මෙන්ම

මරණය වන විට වර්තමාන සමාජයේ මෙන්ම අතීත සමාජයේ

මනුෂ්‍යත්වය නම් වූ වදන තමාගේ ඇගේ හංවඩු ගසාගත්

ශ‍්‍රී ලාංකික පුද්ගලයන්ගේ පිළිකුලට ලක් වූ

ඊනියා රොඞී කුලයේ තරුණියක වටා ගෙතුණු සමාජීය දැක්මකි.

සැබවින්ම ලොවීනා යනු කතාවෙහි අග භාගයේදී එක් වන චරිතයක් වන අතර කතාව විකාශය වන්නේද කතාව මුල සිට අග දක්වා පබදන්නේද පුන්නී නම් ගැහැණියයි. එම ගැහැණිය පිළිබ`දව කතා කරන්නටත් පෙර පුරුෂාධිපත්‍ය සමාජයක පීඩිත ගැහැණුන්ගේ විශිෂ්ටත්වයේ අභිමානවත් ප‍්‍රතිරුවක් ලෙස මගේ දෘෂ්ටියෙන් මා ඇය හදුනවා දෙමි.

පුන්නාගෙන් ආරම්භ වී කතා බහට ලක්වන ලොවීනා කතාන්දරය ශ‍්‍රී ලංකාවේ පැවති කුල විභේදනයත්, ලන්දේසි හා ඉංග‍්‍රීසි යුගවල සමාජ යථාර්ථය හෙළිදරව් කිරීමත්, ශී‍්‍ර ලංකාවේ රාජ්‍යයේ ඒකාධිපතීත්වය පිළිඹිබු කිරීමත්, ජනමූල ඇදහීම් හා චාරිත‍්‍ර යළි මතුකර පෙන්වීමත් නිරූපණය කරන අතර විශේෂ්වය සහ මේ රචනය ලොවීනාහි ස්ත‍්‍රිය විෂයෙහි පවත්නා අනේකාකාර පීඩනය කෙරෙහි කෘතිය යොමු කරන අවධානය පිළිබ`දව සිව්වන ඇසකින් බලා ස්ත‍්‍රිය කෙරෙහි පවත්නා අතීතය වර්තමානය කෙතෙක් දුරට යා කළ හැකිද? අද ශ‍්‍රී ලාංකික ස්ත‍්‍රිය තවත් පුන්නී කෙනෙක්ද? ලොවීනා කෙනෙක්ද යන්න විමසීමයි.

කුලවත් පවුලක උපන් රුවැති පුන්නා එකළ ස්ත‍්‍රී සමාජ වටපිටාව ස්ත‍්‍රියගේ සමාජ තත්වය පහත්කොට ලා සැළකුවද ඉගනීමේ වරප‍්‍රසාද ලද්දීය. පවුලේ එකම දියණිය වීම එයට බලපෑ බව වක‍්‍රාකාරව ස`දහන් වේ. වර්තමාන සමාජ තත්වය මීට වඩා එනම් අධ්‍යාපන වරප‍්‍රසාද අතින් ස්ත‍්‍රිය ඉදිරියෙන් සිිටින බව සැබෑය. එහෙත් දියණියකට වඩා පුතෙකුට ඉගනීම ස`දහා වැඩි වියදමක් දැරිය යුතුයැ යිද දියණිය යම් තරමකට උගන්වා අත මිට සරු අයෙකුට විවාහ කර දිය යුතු යැයිද සිතන දෙමාපියන් අද සමාජයේ නැතුවා නොවේ. කෙසේ වෙතත් පුන්නා අධ්‍යාපනය ලැබීමේ වරප‍්‍රසාද ලත් එකියක් විය.

බුද්ධියෙන් මෙන්ම දැකීමට ප‍්‍රිය වූ රූප සම්පත්තියක් ඇය සතු විය. නිවසේ කෙළි දෙලෙන් හැදී වැඩුණු පුන්නාට ඇගේ සිත් ගන්නා රූපාශ‍්‍රීය නිසාද, රාජ්‍ය පාලනාධිකාරයේ බලය නිසාද සිදු වූයේ ජීවිතය උඩි යටිකුරු කර ගැනීමටයි. ස්ත‍්‍රියක් ලෙස සුන්දරත්වය ලැබීමෙන් ජීවිතයේ වාසනාව අවාසනාව බවට පරිවර්තනය කර ගැනීමට පුන්නාට සිදුවිය. ඒ ඇය ලබන්නේ ස්ත‍්‍රියක් වීමේ ඛේදයයි. ශ‍්‍රී පරාක‍්‍රම නරේන්ද්‍රසිංහයන්ගේ මන්ද මානසිකත්වය හමුවේ පුරුෂ මූලික සමාජයක අසරණ වන පුන්නා ජීවිතයේ සදාතනික විදවන්නියක බවට පත් වීමයි.

”මේ කෙල්ල එක්ක පලයං මගෙ අන්ත:පුරේට. රජු එක් ඇසිල්ලකින් පුන්නාගේ අනාගතය තීරණය කළේ මෙසේය.”

රාජ්‍යත්වයේ සම්ප‍්‍රදායන් තුළ තවත් එක් අන්ත:පුර ස්ත‍්‍රියක් වන පුන්නා පුරුෂධිපත්‍යට එරෙහිව මහපොළවේ සටන් කළ කාන්තාවක් නොවීය. එදා සම්ප‍්‍රද්‍රය අනුව ඇයට අන්ත:පුර ස්ත‍්‍රියක් ලෙස කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන් එක් වීමට සිදුවිය. රජුට නැතිනම් පුරුෂයාට ඇති බහු ස්ත‍්‍රී ප‍්‍රසිද්ධියේම සේවනය කිරීම කාන්තාවට සිහිනෙන් හෝ උරුම නොවීය.

පුන්නීද එවැන්නියක් විය. මේ වපසරිය අතීතය යැයි කියා නන් දොඩා නිහඩ විය හැකි සමාජ සන්දර්භයක් අද ගොඩනැගී තිබේද?ලාංකේය ඉතිහාසයේ සේම ලොක ඉතිහාසයේද මතු නොව වර්තමානයේද ධනය, බලය හමුවේ රිසිසේ කාන්තාවන් හා පුරුෂයාට යහන්ගත වීමට පුරුෂයාට හැකිය. නීත්‍යානුකූල එක් බිරිදක් යටතේ අනියම් කම් සුව විදින පිරිමින් අදද නැතුවා නොවේ. සැබවින්ම අද සමාජයේ එය පිරිමියාට පමණක් ඇගිල්ල දිගු කළ හැකි කරුණක්ද නොවේ. නමුත් පිරිමියෙකුට සින්නකර වන ස්ත‍්‍රීන් අති බහුතරය අදටත් තම පුරුෂයාගේ ආධිපත්‍යයට නතු වන්නීය.

කෙසේ වෙතත් එකළ මෙකළ සමාජය තුළ  ඕනෑ තරම් පුන්නා වැනි අහිංසක තරුණියෝ වෙති. ධනය බලය මුල් කොටගත් ධනවත්තු යහන්ගත වන කාන්තාවගේ බලය,ධනය,ජාතිය,ආගම, කුලය,තරාතිරම නොසොයා කාමාතුරව යහන්ගත වෙති. ඒ සියල්ල ඔවුන් ලන්සු තබන්නේ මතුපිටට පෙනෙන සමාජයේදී පමණකි. සමාජයෙන් වහන්ව ඒ කෙලෙසෙන්නේ ස්ත‍්‍රියකගේ පාරිශුද්ධියයි. චරිතවත් බවයි. එසේනම් මොහාන් රාජ්ගේ ලොවීනා හි පුන්නා අතීතයට එක් වූ රුවක් පමණක්ද? විමසා බැලිය යුතු මනාය.

අන්තප්පුර ලලනාවක් වූ පුන්නා සුවද මලින් නැහැවී ගැහැණියක වීමට පෙරම`ග බලා සිටියාය. බොහෝ කල්ගත විය. රජු මේ නොයිදුල් ලද සොයා ඒමට කල් ගත විය. පුන්නා අන්ත:පුරයට රැුගෙන ගියේ බලහත්්කාරයෙන් බව සැබෑවකි. එහෙත් නොයිදුල් ඇය නරේන්ද්‍රසිංහ රජු තමන් කරා එන පෙරම`ග බලා සිටින අයුරු මෙම නවකතාවේ නිරූපිතය. ඒ ගැහැණු ස්වභාවයයැ යි මම නොකියමි. නීතියෙන් සැමියාට සින්නක්කර වන  ඕනෑම ගැහැණියක් තම පිරිමියා ළග පතිවත පුදන්නට සූදානම්ය. පුන්නාද එවැන්නියකි.එහෙත් නිර්මල කතක පතිවත මුදා හරින සයනයක් මත ඇගේ පාරිශුදිධිය හෙළන්නට ඇයට නොහැකි විය.ඇය සන්සර්ගයේදීද ලබන්නේ පුරුෂයාගේ වහලිය ලෙයසි.රජුගේ අණ ඇය වෙනුවෙන් ආදරය වෙනුවට ගෙන ආ වදන් මේ විය.

”අර හිටිය වගේ ඉදගනින්් පොකුණෙ බැම්ම උඩින්”

සුරාමතින් මත් නරේන්ද්‍රසිංහ රජු නග්න වූ කාමාශාවෙන් මඩපිරි පොකුණෙහි ඇය ගැහැණියක් කළේය. මේ ඇයට හිමි තැනයි. පුන්නාට සේම අන්ත:පුර ලලනාවට බලය,ධනය මත පීඩිත පන්තියේ කතට හිමි තැනයි. එය එදා සමාජයටත් අතීතයටත් පමණක් සීමා වූවක්ද? පුරුෂ ලිංගික තෘෂ්ණාව මත ස්ත‍්‍රිය අසරණ වීම, නතු වීම අද දක්නට නැතිද? පියවරුන්,ධනවතුන්,දේශපාලන බලවතුන්,සල්ලාලයින් අතින් ස්ත‍්‍රිය ¥ෂණයට ලක් වන්නේ අතීත නටබුන් වලට යළි පණ පෙවීමක් සේ නොවීද? විද්‍යා වැනි අහිංසක දියණියන් බලහත්කාර ලිංගික අශෘවන් සන්තර්පණය කොට ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවන්නේ ස්ත‍්‍රියට හිමි තැන ඇයට ලැබී නොමැති නිසා නොවීද? ලොවීනා කියවීම තුළ එක් අතකින් මා දකින්නේ ස්ත‍්‍රිය එදා සේම අදත් පුරුෂයාගේ ලිංගික වහලියක් ලෙයසි.ලොනීනා කියන්නේද මේ කතාන්දරයයි.

රචකයා හරි අපූර්ව ලෙස අන්ත:පුර ස්ත‍්‍රියට හිමි වූ තැන නිරූපණය කර ඇත. ඇය රජුගේ පහස ලබන්නේ එක් දිනක් හෝ දෙකකි.රජුගේ ආශාව සන්තර්පණය වූ පසු ඒ ලලනාවගේ අරුතක් හෝ අගයක් නැත.මේ නිරූපණය වත්මන් සමාජය තුළත් විමසීමට ලක් කළ යුතු නොවේද? විවාහක බිරිදකගේ අගය නොසලකන ඇගෙන් පමණක් තෘප්තිමත් නොවිය හැකි විෂම සමාජයක් ස්ත‍්‍රිය වටා අදද නිර්මාණය වී නැතුවා නොවේ.මේ ප‍්‍රමිලා බිසව රජු ගැන කරන විස්තරයක උපුටා ගැන්මකි.

”එයාට ගෑණු කීයක් ඉන්නවද කියලා ගණන් කරනඩවත් වෙලාවක් නැතුව ඇති”

රචකයා ඇගේ කීම පිළිබ`ද තවදුරටත් කෙරෙන වර්ණනය එහි අරුත මනාවට නිරූපණය කර ඇත.

”ඈ රජ්ජුරුවන්ගේ බිසොවරුන් ගැන පැහැදිලි කළේ එසේය. අනෙක් අතට හගුරන්කෙත රජ මැදුරට අමතරව සෙංකඩගලපුරත් කුණ්ඩසාලේත් තව රජු මැදුරු දෙකක් රජ්ජුරුවන්ට ඇති බව ඈ පැහැදිලි කළාය.ඒ හැම රජ මැදුරකම මීටත් වඩා දෙතුන් ගුණයක අන්ත:පුර ලලනාවන් ඇති බවද ඈ  පැහැදිලි කළාය. ඒ නිසා එක් ගැහැණියක් සම`ග එක් වරකට වඩා නිදා ගන්න  ඕනෑ කමක් රජ්ජුරුවන්ට තියෙන්න පු`ථවන් විත්තියක් ඈ කිසිසේති විශ්වාස නොකළාය.”

වර්තමානයේ මෙන්ම එදාද කාන්තාව විසින් තමාට හිමි තැන නිර්මාණය කොට තිබුණි. ඇය පිරිමි අනසකට යටත් විය යුත්තියක්. පිරිමියාගේ සතුට වෙනුවෙන් කැපවිය යුත්තියක් ලෙස ඇය ඇයවම හදුනා ගන්නා ලොවීනාහි අතීත සමාජයත් වර්තමාන සමාජයත් තුළ ඇති වෙනසක් නොවේ. ගැහැණු අපි දුක් විදින්න උපන් ජාතියක් ලෙස ඇය ඇයවම හංවඩු ගසාගෙනය.

”ගැහැණු ඉපදිලා තියෙන්නෙ ගෑණු වෙනුවෙන් නොවෙයි. පිරිමි වෙනුවෙන් යුතුකම් ඉෂ්ඨ කරන්ඩ”

ප‍්‍රමිලා බිසව පුන්නී සම`ග පවසන මේ වදනින් එකී යථාර්ථයත් රචකයාගේ පුරුෂවාදී දෘෂ්ටියත් මනාවට නිරූපණය කරයි.ලොවීනා හි සිට නවකතාකරුවා අතීත සිංහලයේ ස්ත‍්‍රිය කෙරෙහි බලපෑ අසීමිත පීඩාකාරී තත්වයන් මැනවින් නිරූපණය කොට ඇත. මේ එහි එන එක් උපුටා ගැනීමක් පමණකි.

”ගෑණු අපි දුර්වලයි තමයි... ඒත් දෙකෙන් එකක් අපි තෝරගන්න  ඕන.එක්කො මේ දුක් උහුලගෙන ජීවත් වෙන්ඩ... නැත්තන් මේ ඔක්කොම අතඇරල මැරෙන්න.”

ප‍්‍රමිලා බිසව්ගේ මේ කියමනින් නිරූපණය කරන්නේ අන්ත:පුර ස්ත‍්‍රියගේ ෙඛිදවාචකය වුවද අදද කාන්තාවගේ සිතුම් පැතුම් මේ සංස්කෘතික රාමුවෙන් ඔබ්බට ගොස් ැත.

පුන්නා රජ වාසලේදී රජතුමාගේ පහසින් ස්පර්ෂ වූයේ එක් වතාවකි.නමුත් රචකයා උලූප්පවා නොදක්වනා යමක් පුන්නා සහ දස්කොන් අධිකාරම් සම`ග වූ බව ගම්‍යමාන වන්නේ ඇය ගැබිනියක් වීමෙනි. ප‍්‍රමිලා බිසව රහසේ අනියම් පෙම් සුව විදිද්දී පුන්නා අභීතව රහස් පෙම හෙළි කරන්නට හැකි වූ ලොවීනා කතා මාලාව පුරා දිවෙන පුන්නාගේ චරිතය පුරුෂාධිපත්‍ය මත පොළවේ පය ගසා සිටින්නට තතනන කාන්තාවකැයි පැවසීමේ වරදක් නැතැයි මට සිතේ.කෙසේ වුවත් මා කලින් ස`දහන් කළ පරිදිම ලොවීනා අතීතය අතපත ගා වර්තමානය විනිවිද දැකීමකි.

මන්ද ප‍්‍රමිලා බිසව හා දස්කොන් අනියම් පෙම් හබය තමා පිට පටවා ගන්නා පුන්නා අභීත කතක් ලෙස සමාජ බුහුමන් නොලද්දීය.ඈට වූයේ ගැරහුමයි. ජීවිතයම කදුලක උරුමයයි. වර්තමානයේ වුව මෙවන් තත්වයක අවසානය මෙයයි.එසේම ස්ත‍්‍රිය පිට සියලූ වරද පැටවී නිර්මලත්වය පුරුෂයාටම හිමිවී ස්ත‍්‍රිය අසරණ වීමයි.අන්ත:පුරෙයේ ප‍්‍රසිද්ධ කම් සුව රජුට කැප වෙද්දී නොලද කම් සුව අනියමින් විදීමට අන්ත:පුර ස්ත‍්‍රියට අකැප වූවේ පුරුෂ මූලික සමාජයක අසාධාරණ ලෙස රජුගේ එක් දිනක ලිංගික වහලියක වී සාදාකාලික ලෙස තම ආශාවන් යටපත් කර ගැනීමට සිදු වූ නිසාවෙනි.

එසේම මෙහි අනෙක් පස බලවන්තයාගේ පරාක‍්‍රමය මත පේ‍්‍රමවන්තයාගේ ඉරණම තීරණය වීමයි.සිතු සිතූ ලෙස රජු සිත් බැදගත් ලිය සම`ග රජු යහන්ගත වෙද්දී බිසව්ගේ සිත් බැදි පේ‍්‍රමවන්තයාත් (දස්කොන්* ප‍්‍රමිලා බිසව වරදින් මුදවා ගන්න පුන්නාත් මුහුණපාන ඉරණම ඛේදනීයයි. නූතනයේද අනියම් පෙමක අවසන ඛේදය ගෘහයේ පිරිමියාගෙන් ස්ත‍්‍රිය මත පැටවෙන්නේ ස්ත‍්‍රියෙක් අනියම් සැමියාගේ වෙද්දී ගෘහමූලික පිරිමියා කෙතරම් වැරදි කර ඇතත් ඔහුට නිර්දෝෂී සළකුණ ලබා දෙමිනි.

මනුෂ්‍යයෙකු ලෙස උපන්නද මනුෂ්‍යාට හිමි සියලූ සැප සම්පත් වරප‍්‍රසාද භුක්ති විදීමේ උරුමයක් කාන්තාවට තිබෙනවාද? නැත.එය අතීත ශ‍්‍රී ලංකාවට පමණක් නොව අදටත් පොදුය.ලොවීනාහි එන පුන්නා පේ‍්‍රම කිරීමේ වරදට ලක්ව පුන්නී ලෙස රොඞී කුලයට පිටුවහල් කිරීමෙන් ඇරඹෙන කතාව අපූර්වය. මෙය සාධාරණද? මෙය  සත්‍යයද? එසේ සිදු වන්නේ පුන්නාගේ වරදක් නොමැතිව බව ලොවීනා ඔබ කියවා ඇත්නම් වැටහී ඇති. එහෙත් මේ වරද ඇය ඇයටම පවරා ගැනීමකි. පුන්නා පුන්නී ලෙස රොඞී කුලයට පිටුවහල් කිරීමෙන් පසුව දිග හැරෙන ලොවීනාහි කතා පුවත කුල මල භේදය දැඩි ලෙස පෙන්නුම් කරයි. මෙහිදී නවකතාකරු මෙතර දියුණු සමාජයක වුව පවත්නා කුලමල භේද බින්නතා වක‍්‍රාකාරව පෙන්නුම් කිරීමට උත්සහා කරයි. කෙසේ වෙතත් රජ මැදුරෙන් රොඞී දැහැනට නෙරපෙන පුන්නී රජ වාසලෙන් නෙරෙපෙන තැන් සිට අනේකවිද අවමන් ලබන්නීය. සිත් පීඩා මැද වුවද රජ වාසලේ සව්සිරින් වැජඹි ඇය උඩුකය නිරුවත්ව රොඞී දැහැනට නෙරපද්දී හැගීම් විරහෙිත ලදක් විය. රජ වාසල රාජ්‍ය සේවකයන්ගේ අඩන් තේට්ටන් ඇයට උරුම විය. මේ පුරුෂ සමාජයෙන් අසරණ වන ස්ත‍්‍රියට ලැබෙන බුහුමනයි.

”තු: නොදකින් වල් වේසි....... ඔක්කොම වල් කම් කරල දැන් බලමුකො ඉන්න හැටි පත්තිනි මෑණි ගාණට.....”

තම ජීවිතය අන් අයගේ සතුට වෙනුවෙන් කැප කළ පුන්නී පාඨකයෙකු ලෙස මා දකින්නේ ශ්‍රේෂ්ට ගති ඇති චරිතයක් ලෙයසි. කුලවත් මිනිසුන්ට වඩා ගති ඇති කුලවතුන්ට ආදර්ශයට ගත හැකි චරිතයක් ලෙයසි. 

පුරුෂ දෘෂ්ටියෙන් ලියවෙන පුන්නී කතා පුවත ස්ත‍්‍රියගේ නොසැලෙන  අභීත බව පෙන්නුම් කරන කැටපතක් ලෙයසි. ලොවීනා ප‍්‍රධාන චරිකය වන පුන්නී එළඹි සමාජ හැල හැප්පීම් හමුවේ අභියෝග වලට මුහුණ දෙමින් තම වර්ගයාගේ දියුණුව පිණිස කෙසේ වෙතත් නවකතාකරු පුන්නා නම් වූ කළ මේ පුන්නීට රජ වාසලත් කුලවත් සමාජයේ අසරණ පුරුෂාධිපත්‍යයට නතු වූ ස්ත‍්‍රිය නම් වූ සාම්ප‍්‍රදායිකත්වය විදහා දැක්වීමට යොදා ගත්තද රොඞී කතක් වන කළ පුන්නී නම් වන ඇයටම බල සම්පන්න ගෞරවනීයත්වයක් පත් කතක් ලෙස විදහා දැක්වීමට කටයුත කර ඇති බැවි පෙනේ.

ඇය රාජ ස්පර්ෂය ලද කතක් ලෙසත් රජ දරුවන් බිහිකළ කතක් ලෙසත් ඇය රොඞී කුලයේ ගෞරවාදරයට පත්ව ඇත. බයියානම් මහුලූ මිනිසාගේ ලිංගික ආශාවන් සන්තර්පණය කළද පුන්නී රොඞී දැහැනේ නායකත්ව ගති ගෙන්නුම් කළ කතක් විය.ඇගේ නායකත්න ලක්ෂණ රැුහේ හුවාලියාද යටපත් කරන්නට සමත් විය.ඇගේ ස්ත‍්‍රීත්නය ගහේ පිරිසගේ බුහුමනට ලක්වන අවස්ථා බොහෝමයක් මෙම නවකතාවේ අනිතර්ගතය.තම පුත් සසිරා කුලවතුන්ගේ දණ්ඩනයට ලක් වූ අවස්ථාවේදීද ඇය හැගීමිබර කතක් නොවීය.

”මූ මං බඩින් වදාපු එකා... තොපි ඔක්කොටම වැඩියෙ ඌ ගැන කැක්කුමක් තියෙන්නෙ  මට... ඒ හින්ද මෙතන වැඩ කෙරෙන්ඩ  ඕන මට මට  ඕන විදිහට...”

”හුවාලියා ලොකු හුස්මක් ඉහලට අරගෙන නැවත ඇය දිහා බැලූවේය.”

මෙසේ රජ ගෙයින් රොඞී රොඞී දැහැනේ මහලූ මිනිසාට පාවා දුන් පුන්නී කාලයාගේ් ඇවෑමේන් රොඞී රැුහේ බලගතුම වැඩිහිටි ගැහැණිය බවට පත් වෙයි. කතුවරයා එය නිරූපණය කරන ආකාරයෙන් පිළිිබු වන්නේ එය ඔහු මෙමකතාවේදී කාන්තාවගේ ශ්‍රේෂ්ටත්වය දැක්වීමට යොදා ගන්නා එකම යාන්ත‍්‍රණය යැයි මට සිතේ.

ලොවීනා නවකතාවේ ස්ත‍්‍රීත්වය පුරුෂත්වය කිරා මැන බැලීමේදී කතා කළ යුතු අනෙක් චරිතය පුන්නීගේ මිණිබිරියයි. ඇය පිංචී නම් විය. පිංචී අපොන්සුවා නම් රජුගේ පරංගි සෙබළා සම`ග පෙමින් බැදෙන්නේ පුන්නීගේද දැනුවත් භාවය මතයි.පිංචි අපොන්සුවා කෙරෙහි බැදෙන්නේ කිසිදු බලහත්කාරකමකින් තොරව බව පැහැදිලිය. නවකතාකරු උලූප්පා නොපෙන්නුවද මෙයින් නිරූපණය වන්නේ කාන්තාව අනුවණ යැයි පවත්නා සමාජ සම්මතයයි. කාන්තාව සතුව නිසගයෙන්ම පවත්වන්නේයැයි කියන තෘෂ්නාවයි. මෙකී සම්මතය මොහාන් රාජ් පවසන අතීතයට පමණක් සීමා වී නැත. වර්මතානයටද පොදුය.

සැබවින්ම ස්ත‍්‍රී පුරුෂ සමාජ භාවයේදී පුරුෂයා ස්ත‍්‍රියට සම තැන නොදෙන්නේ යැයි ඇය පහත් කොට තකන්නේ යැයි පිරිමියාට පරිභව කරන කිරීමම හේතු සහගත නැත.ස්ත‍්‍රිය තම ගරුත්වය තමාට හිමි නිසි තැන ලබා ගැනීමට නුවණැති විය යුතුය. පිංචි අපොන්සුවා හා සම`ග වන බන්ධය මම මෙසේ අර්ථ දක්වමි.

ගැහැණිය සැබවින්ම  සිතන්නේ ධනවතා බලවතා තමාට දක්වන පේ‍්‍රමය සැබෑවක් බවයි. එහෙයින් තමාට වඩා ධනයෙන්,බලයෙන්,කුලයෙන් උසස් පුරුෂයන් ඇසුරට ගැහැණිය ලොල් වන්නීය. එයින් ඇය සැපතක් සේම දුක් කම්කටොලූද භුක්ති විදින්නීය. නමුදු එකී පුරුෂයා ඔහුගේ තරාතිරම පවතින සමාජයේ ගොදුරක් බවට පත්වන බව ඇය නොසිතන්තීය. බොහෝ විට සැබෑ ආදරයක පවතින්නේද කාන්තාව තුළ පමණකි. පුන්නීගේ මිණිබිරිය පිංචීද මෙබන්දියකි.

එසේම පුන්නී පිංචීට උදව් සපයන්නේද බලවතාගේ බලයට දැක්වූ ලෝලත්වයටයි.

”තව ටික වේතාවකින් මංගල රාත‍්‍රිය ගත කරන්නට යන ඒ පහළොස්විය පිරුණු නාඹර රොඞී කෙල්ල පුන්නී විසින් හැකි උපරිමයෙන් මනාලියක් බවට පත් කර තිබුණාය.සැබවින්ම එය අරුම පුද්ම මංගල්‍යයක් විය. ඒ මංගල්ලයට තවත් කවුරුත් සිටියේ නැත.එය දැන සිටියේද ඇගේ කිරි අත්තම්මා විතරය.”

එහෙත් සිදුවූයේ අවසන පිංචීට සියල්ලේ භාරකරු වීමටයි.එහිදීද පුන්නා හරි අපූරුවට පිංචීගේ කුසට අපොන්සුවාගෙන් ආ ගැබට කතා ගෙතුවේ කපටි ස්ත‍්‍රී චරිතයක් ලෙස පෙනී සිටිමිනුයි.

”අපි කවුරුත් දන්න මැරිච්ච සසිරා තමයි මැගෙ භඩට ඇවිත් තියෙන්නෙ.කතරගම දෙයි හාමුදුරුවෝ මට ඒක හීනෙන් වීවා ෙමිකි ගැබිබර වෙච්ච දවසෙ...එක් ඒක සිද්ධ නුණේ කොහොමද කියල උන් වහන්සේගෙව්ම තමයි අහන්න  ඕන...”

අපොන්සුවාගේ ලිංගික සූරා කෑමෙන් ජාතක වන දරුවාට පියෙකු වීමට අපොන්සුවා අපොහොසත් වෙද්දී පිංචී ඇයගේ භාරකාරීත්වයත් පුන්නී ඇයව රකින්නියත් විය. මෙවන් මව්වරුන් දියණියන් අද සමාජයේද  ඕනෑ තරම්ය. ධන,බල කුවේරයන්ට දියණියව දන්දෙන මව්වරු පියකු නොමැති යැයි ජාතක වන මුණූබුරු මිණිබිරියන්ව රැුකබලා දෙති.පුරුෂාධිපත්‍යය යැයි ස්ත‍්‍රිය සූරා කෑවේ යැයි කීමට පෙර එයට පෙළඔුණේ පුන්නීගේ සමාජයේ සේම අද සමාජයේත් ස්ත‍්‍රිය තුළ පවත්නා ධල බල කෑදර කම නිසා බව සිතිය යුතු මනාය.

ලොවීනා කෘතිය පුරාම දිවෙන ප‍්‍රධාන භූමිකාව පුන්නීය. ලොවීනා කරලියට පැමිණෙන්නේ කතාවේ යුග කිහිපයකින් පසුවයි. ලොවීනා නම් ඇය පිංචීටත් අපොන්සුවාටත් දාව උපන් දියණියයි. යුරෝපීය සංකලනයෙන් රොඞී ළදකට උපන් ලොවීනා රූබර තැනැත්තියක් ලෙස නවකතා කරු පෙන්වා දෙයි. ඒ රූබර ලලනාවගේ මානසික හැල හැප්පීම් කතුවරයා පෙන්වා සෙන්නේ පුරුෂයාටත් ස්ත‍්‍රියටත් සමබර වූ දෘෂ්ටියක සිටයි. ලොවීනා සැබෑ ආදරයත්, බලයට නතු වූ ආදරයත් අතර තුන්කොන් ආදර කතන්දරයක පැටලූණු එකිවකි. ලොවීනා මෙට්ලන්ඞ් ආණුඩුකාරවරයාට ආදරය කළේ නැත. ඇයට සිදු වූයේ බලයට අවනත වීමටයි. බලයට අවනතව මෙට්ලන්ඞ් ආණ්ඩුකරුගේ ලිංගික ආශාවන් සන්තර්පණය කිරීමෙහි ලා ඔහු සම`ග හැගීම් විරහිතව යහන් ගත වීමයි.

”ලොවීනාට ඔහු කී කිසිවක් ඇසුණේ නැත.අග‍්‍රාණ්ඩුකාරවරයා තමන්ට කිසිවක් කී බව හැගුණ නමුත් ඒ මොනවාදැයි ඇයට තේරුණේ නැත.එහෙත් ඔහු මේ කියන්නේ තමාගේ කය පාවිච්චි කරන්නට උවමනා බව විය හැකියැයි ඇයට සිතුණේය. ඒ නිසා ඇය තන පටය ගලවා ඇද උඩ ඇලවුණාය.”

”ලොවීනාගේ සිත තුළ තිබුණේ එකදු සිතුවිල්ලක්වත් නොවේ.ඇය සිටියේ ඇගේ ලෝකයේ සදාතනික අදරය තිබූ උතියාගේ මතකය සම`ගය.”

මෙය ස්ත‍්‍රිය ලිංගික සූරා කෑමකට බදුන් කිරීමක් බව පැහැදිලිවම පෙන්වාදිය හැකිය. කතාවේ පැහැදිලිවම ලොවීනා ආණ්ඩුකරුගේ ලිංගික භාණ්ඩයක් බවට පත්ව ඇත. මෙය කතුවරයා එදා සිට අද දක්වා සමාජය විනිවිද දැකීමකි.

කෙසේ වෙතත් නවකතාකරු මෙට්ලන්ඞ් ආණ්ඩුකාරවරයා ලොවීනාට දක්වන්නේ රාග මිශ‍්‍රිත ආදරයක් බැව් සනාථ කිරීමට කරුණු දක්වා ඇත. රොඞීන් හට යම්තාක් වරප‍්‍රසාද ලබා දීමට මේට්ලන්ඞ් ආණ්ඩුකරු පෙළඹෙන අයුරුත් ලොවීනාගේ පියයුරු දැක අන් අයට ඈ කෙරෙහි ලිංගික ආශාවන් ඇති වේ යැයි බියෙන් රොඞී කතුන්ට පියයුරු වැසෙන්නට උඩුකය ඇද්මක් අදින්නට අවසර දීමත් ඔහු ඇයට රාගය සේම යම්තාක් වූ පේ‍්‍රමයක්ද දක්වන බවට ඒත්තු ගැන්වීමකි.ලොවීනාහි එන මෙවන් සමාජ වපසරියන්,ගැහැණුන් පිරිමින් අද සමාජයේද නැතුවා නොවේ.

ලොවීනාත් මේට්ලන්ඞ් ආණ්ඩුකාරවරයාත් අතර වන ලිංගික ගණුදෙනුවේදී කතා කළ යුතු තවත් පැතිකඩකි. පියකු තම දියණියගේ ආරක්ෂකයාය. ස්ත‍්‍රිය සමාජයේදී ලැබිය යුතු බුහුමන් තම පවුල් පසුබිම ම`ගින්ම ගොඩ නගා දීමට පියා පාර කැපිය යුතුය. දියණිය බිල්ලට දෙන, සිත‍්‍රියක් ලෙස ඇගේ ගරුත්වය සමාජය ඉදිරියේ අවමන් කරන පියවරුන් අද සමාජයේද සිටිති. අපොන්සුවාද නියෝජනය කරන්නේ එවන් පියවරුන්ය. තමාගේ කාම ලෝලීත්වයට ගොදුරු වූ ගැහැණියගේ මෙන්ම තම ලෙයින් උපන් දියණියගේ අනාගතයට හව්හරණක් වන්නට ඔහුට නොහැකි විය. අපොන්සුවා අකමැත්තෙන් වුවද තමාගේ දරුවා මේටිලන්ඞ් ආණුඩුකාරවරයාගේ ලිංගික ආශාවන් වෙනුවෙන් පොළඹවා නිහඩ වීමට ඔහුට සිදු විය. එය කතුවරයා නිරූපණය කරන මෙම සංවාදයෙන් මනාව පැහැදිලිය.මෙය වර්තමාන දියණියකගේද උරුමය විය හොහැකිමයැයි අපට කිව හැකිද?

”උඔ දන්නවානෙ මං ඒ කෙල්ලට කැමතී කියලා...”

”එහෙමයි උතුමාණෙනි...”

”ඒ කෙල්ල මට කැමතී කියලා උඹ හිතනවද?”

”එහෙම නොවෙන්ඩ හේතුවක් නෑ උතුමාණෙනි...”

”ඒක තමා, ඒක එහෙම වෙන්ඩ  ඕන..”

”එහෙමයි උතුමාණෙනි..”

කෙසේ වෙතත් ලොවීනා පැතූ ආදරය මේට්ලන්ඞ් ආණුඩුකරුගේ කාම ලෝලීත්වය හරහා යටපත් කර ගැනීමට සිදුවිය. නමුත් ඇය සැබෑ ලෙස ආදරය කළේ උතියාටය. ඇගේ හැගීම් ඇයට යටපත් කර ගැනීමට සිදුවූයේ ස්ත‍්‍රීත්වයත්,කුලයත්,බලයත් ඇයව පාගා පොඩිකර දමා තිබූ බැවිනි.එසේම මුල් අවධියේදී ඇය එඩිතර කාන්තාවක් ලෙස අග‍්‍රාණ්ඩුකරුගේ අණසකට යටත් නොවන්නට සිතුවාය.

”අග‍්‍රාණ්ඩුකාර උත්තමයගෙ උනත් හොර ගෑනි වෙන්න මට බැහැ”

නමුත් ඇගගේ ගාමිභීරත්වය බලය හමුවේ පරාජය වීය.

කාන්තාවක් ලෙස ඇය ලැබූ පීඩනය අති මහත්ය. ස්ත‍්‍රී ඛේදවාචකයේ උපරිමය මොහාන්රාජ් දක්වන්නේ ලොවීනා හරහාය. ඇය අකමැත්තෙන් කාමාතුරයෙකුගේ ආශාවන් සන්තර්පණය කරමින් උතියාගේ ආදරය පැතුවාය. ඇය උතියාට පේ‍්‍රම කරන්නේ කුඩා කළ සිටය. මේ මානව බන්ධනයේ ඛේදය උතියා අතුරුදහන් වීමයි. ලොවීනා කතාවේ මුල සිට ගලා එන පීඩිත ස්ත‍්‍රිය පුන්නීගෙන් ලොවීනාට ඛේදයක් තබා පීඩාවට ලක් වූයේ කුලය,බලය යන සියල්ල නිසා ස්ත‍්‍රිය බව හගවා කතකයා නිහඩ වෙයි. මේ අසරණ පැතුමක් වෙනුවෙන් ම`ග බලන ලොවීනාය. බලය ඇගෙන් උදුරාගත් ස්ත‍්‍රීත්වය අකමැති පුරුෂයෙකු වෙනුවෙන් පතිවත පුදන්නට උවද පෙරම`ග බලා සිටින පැතුමක් වෙනුවෙන් පෙරුම් පුරන ලොවීනාය.

ඇය බලා සිටියාය. තව තවත් බලා සිටියාය. ඈත මානා පදුරු අතරින් ඔහු මතු වේ යැයි, මුහුදු රළ දෙබෑ කරගෙන ඔහු ඒවි යැයි ඇය බලා සිටියාය.එහෙත් දවස කෙමෙන් ගෙවී ගිය නමුත් ඇගේ ඇස් මානයට ඔහු පැමිණියේ නැත.

ස්ත‍්‍රී පුරුෂ සමාජ භාවයේ සිට ලොවීනා නැවත මෙසේ කැටි කොට කියවමි.

පුන්නා නරේන්ද්‍රසිංහගේ රාජ අණසකට යටත් වූවාය. පිංචී බල,ධන ආශාවෙන් අපොන්සුවාට බැදුණාය. ලොවීනා උතියාට ආදරය කරමින් මේට්ලන්ඞ් ආණුඩුකාරවරයාගේ සයනයේ හැගීම් විරහිතව සැතපුණාය. පාලන බලය මෙලෙස හරි අපූරුවට ස්ත‍්‍රිය යටපත් කර ඇත. එදා මෙන්ම අදත් පාලකාට නොහැක්කේ එක් දෙයක් පමණි.එය අමුතුවෙන් කිව යුතුද? ඒ ගැහැණියෙකු පිරිමියෙකු බවට පත් කිරීමයි. 

කෘතියේ සමස්ථය මාගේ තේමාවට අනුව මෙසේ කැටි කොට දක්වමි. පුන්නා,පිංචී,ලොවීනා, ප‍්‍රමිලා ඇතුලූ සියලූ අන්තපුර ස්ත‍්‍රීන් සියල්ලගේම ඉරණම විසදී ඇත්තේ පිරිමියාගේ ලිංගික වුවමනා ලිංගික අවශ්‍යතා මත පදනම්ව ස්ත‍්‍රිය ලිංගික වහලියක්ය යන පදනම මත සිටයි.

මෙම විචාරයට මෙසේ පසුවදනක් තබමි. පිරිමියා විසින් කාන්තාව පීඩනයට ලක් කිරීම සමාජ ඉතිහාසය පුරාවටම ගලාගෙන එන කතාන්දරයකි. මෙයට කිසිම භේදයක් නැත. තමන්ගේම පන්තියේ අය,විටෙක ඉහළ පැලැන්තියේ අය,තවත් විටෙක රාජ්‍ය පාලකයින් අතින්ද බිළිදිය, දියණීය,තරුණිය,ගැහැණිය,මව වන ඇය පීඩනයට ලක් වෙයි. පෙර කී සේම පුන්නා, පුන්නී,පිංචී, ලොවීනා,ප‍්‍රමිලා ඇතුලූ සියලූම ස්ත‍්‍රීන් මෙම පීඩනයට යටත් වූවන්ය. ඇය ලත් පීඩනය කෙසේ වුව ලොවීනාහි එන ස්ත‍්‍රිය එය ඉවසන්නේ ගැහැණුන් ඉපිද ඇත්තේ පිරිමින් වෙනුවෙන් යනුවෙන් සිතමිනුයි. මෙය පුදුමයටත් හාස්‍යයටත් කරුණක් වුවත් අදටත් සිදු වන්නේ මෙයයි.

ලොවීනා එන ස්ත‍්‍රී අ`ග පස`ග වර්ණනා පිළිබ`දවද කෙටි හෝ සටහනක් තැබිය යුතුය. නවකතාකරු ස්ත‍්‍රියගේ ලිංගිකත්වය අලෙවිකරනවාද? මාගේ් දෘෂ්ටිය අනුව එය සාපේක්ෂයය.රොඞී කතගේ නිරුවත් පියයුරු විටෙක ඔහු හුවා දක්්වයි. එය බොහෝ විට සිදුව ඇත්තේ අවශ්‍යතාවය අවධාරණය කිරීම මතයි. එසේම ගැහැණු උඩුකය නිරුවත දණහිසෙන් උඩට වන විලි වැස්ම ඔවුන්ට හිමි ඇදුම ලෙස එය සාමාණ්‍යකරණය වීමම ස්ත‍්‍රිය ලිංගික භාණ්ඩයක් කර නොගන්නා බව සිතීමට හේතු සපයයි. කෙසේ වෙතත් ස්ත‍්‍රියගේ පියයුරුත්, ඇගේ ශරීරයත් ,ලිංගික රමණයත් ගෙන ලොවීනා රස විදින්නෙකුට මෙය ලිංගික නව කතාවක් ලෙස අර්ථ දැක්විය හැකි වුවත් ලොවීනා හි ඇත්තේ ලිංගිකත්වය නොවේ. අතිශය ගැඹුරු සන්දර්භයකි. මෙලෙස ලොවීනා හි එන ස්ත‍්‍රී පුරුෂ සමාජ භාවයේ වටපිටාව කියවීමත් එහි එකිතරා පැතිකඩක් පමණකි.

සාගරිකා අමරසිංහ